‘Ongrijpbare mestfraude’

De mestfraude aanpakken. Dat is wat iedereen wil. Maar gaat het ook effectief gebeuren?

Die vraag blijft levensgroot na de presentatie van het plan van aanpak van de sector en de aanvullende maatregelen die minister Carola Schouten en provincie Noord-Brabant hebben aangekondigd.

Certificering is het toverwoord van het sectorplan. Mooi voornemen, met keurmerken is al veel bereikt. Maar het is twijfelachtig of zelfregulering zal slagen waar 35 jaar overheidsbeleid faalt. Als je tonnen kunt verdienen met fraude is een handtekening onder een papiertje geen hoge drempel.

Dan de dubbele straffen voor overtreders. Klinkt stoer maar schept problemen die mogelijk erger zijn dan de kwaal. Welke overtreders worden uitgesloten van subsidies en vergunningen? Hoe zit het met hoger beroep? Dit schuurt met de rechtsstaat.

Technische oplossingen dan? Hier liggen mogelijkheden, denk aan Nirs-metingen, sensortechnieken en wie weet straks de blockchains. Maar het is ook een sprong vooruit die lijkt op tijdrekken. Zolang er geen bewezen technische oplossingen zijn, kun je er niet op rekenen.

Robuustere regels? Uiteraard, maar dan moeten de goeden het met de kwaden bezuren.

Financieel voordeel

’t Best is de motor achter de fraude – het financiële voordeel – wegnemen. Extra verwerkingscapaciteit helpt daarbij en vooral: een koppeling van de mestproducent aan zijn afnemers.