‘Van Dam voert gewenste discussies’

Het discussiestuk van Martijn van Dam blijkt in Nederland weinig reuring op te leveren.

Afgelopen zondag hield ik met een scheef oog mijn mailbox in de ­gaten. Ik had zo het vermoeden dat die zou exploderen van opgewonden mailtjes. Mijn column verschijnt namelijk ook op de website van Boerderij, en daar kan digitaal op worden gereageerd. Dan is dat alvast gezegd voor degenen die dat nog niet wisten. En die reacties krijg ik vervolgens binnen als mailtjes. Vandaar.

Onverwachte reacties

Mijn column vorige week ging over het discussiestuk van Martijn van Dam, over de langetermijntoekomst van het Europees landbouwbeleid. Hij vindt dat we af moeten van de inkomenstoeslagen voor iedereen, het inkomen moet in de markt worden verdiend. In die markt moeten de boeren dan wel meer macht krijgen, vindt Van Dam. En toeslagen moeten alleen beschikbaar zijn voor die bedrijven die iets maatschappelijk extra’s doen. Ik ben het daar in grote lijnen mee eens en dat stond in die column. Tot mijn verbazing kwamen er wel reacties, hele zinnige zelfs, maar bijna allemaal positieve. Zelfs LTO bleek het er een beetje mee eens, las ik later in de krant. Dacht ik iedereen tegen de schenen te hebben geschopt, blijkt het gezien te worden als een keurige sliding.

Gewenste discussies

Van Dam heeft binnen Nederland volgens mij dus de ruimte om de door hem gewenste discussie te voeren. De vraag is of die ruimte er internationaal ook is, en of het dan ook wat oplevert. We hebben met de regeling voor berg- en probleemgebieden ooit gezien dat binnen de kortste keren meer dan de helft van alle landbouwgrond onder de ­regeling viel. Alleen Denemarken viel er buiten omdat dat land tegen 
de regeling was, en daarmee liepen de Denen heel wat geld mis. En in ­Nederland konden slechts een paar stukjes Dinkeldal wat geld vangen, ook wij visten achter het net. Het is dus uitkijken met een plan waarin allerlei voorwaarden staan; voor je het weet ben je je geld kwijt.

In het buitenland

En dan de vraag of er internationaal ruimte is. Ik zag al commentatoren langskomen die ervan uitgingen dat Oost-Europa er niet voor te porren zal zijn. Frankrijk kan ook aan dat lijstje worden toegevoegd. Dat land is de grootste ontvanger van Europees landbouwgeld. Als ik zo rondkijk in Noord-Frankrijk, dan vermoed ik dat de graanboeren daar vooral draaien op inkomenstoeslagen, want erg grondintensief is het allemaal niet. Veel maatschappelijke extra’s heb ik daar nooit kunnen ontwaren: veel kaler, saaier en leger dan onze Veenkolo­niën. En Duitsland, dat land begint nu alweer terug te verlangen naar de quotering. Althans, ze willen productiebeperkende maat­regelen die daar wel erg op lijken. Overigens, met maatschappelijke extra’s ben je bij de Duitsers wel weer aan het goede adres, er is dus nog hoop. Daarom is het goed dat Van Dam de discussie aangaat, want het moet die kant wel op.