Nederland gidsland antibioticagebruik

Het gebruik van antibiotica neemt wereldwijd nog altijd spectaculair toe. De organisatie voor economische samenwerking Oeso voorspelt dat het mondiale gebruik met 67% stijgt binnen amper 30 jaar. En dat terwijl de Nederlandse landbouwsector het gebruik met bijna 60% heeft teruggedrongen.

Sinds 1987 zijn er bovendien geen nieuwe klassen antibioticum bijgekomen. Samen met mijn collega’s in de liberale fractie pleit ik ervoor dat andere lidstaten in de EU ook actie ondernemen om het gebruik van antibiotica te verminderen. Deze week heeft de milieucommissie van het Europees Parlement mede op ons aandringen een stevige positie ingenomen. Niet alleen om antibioticaresistentie tegen te gaan, maar ook voor een gelijker speelveld in de EU.

Antibiotica compenseren slechtere huisvesting

In Nederland hebben veehouders door aanpassingen in de bedrijfsvoering en investeringen in huisvestingsystemen flinke reducties gerealiseerd. Ze verdienen hiervoor een dikke pluim. De sector is enorm oplossingsgericht, maar dit brengt ook kosten met zich mee. Andere veehouders in de Europese Unie zijn vaak niet zo voortvarend en concurreren daarom tegen lagere prijzen. Door het gebruik van antibiotica kunnen ze compenseren voor bijvoorbeeld slechtere huisvesting. Bovendien is de humane consumptie van antibiotica in veel lidstaten slecht geregeld.

Als Nederland zijn concurrentiepositie hierdoor verliest, dragen we bij aan het resistentieprobleem, doordat we het probleem verplaatsen: Nederlandse productie  verhuist naar landen waar meer antibiotica wordt gebruikt.

Nederland heeft preventief gebruik antibiotica al uitgebannen

Een stevige liberale inzet heeft ervoor gezorgd dat de milieucommissie van mening is dat preventief gebruik van antibiotica in de gehele EU aan banden moet worden gelegd en dat antibiotica alleen op recept verkrijgbaar kan zijn. In Nederland was dat al lang het geval. Andere belangrijke punten die zijn overgenomen zijn dat de administratieve lasten voor bedrijven zo laag mogelijk moeten zijn en dat onderzoek naar nieuwe antibiotica en diergeneesmiddelen gestimuleerd moet worden.

De Nederlandse agrarische sector wordt snel in de hoek gezet door Nederlandse NGO’s of politieke partijen die een stok zoeken om mee te slaan, terwijl de sector vaak juist een schouderklop verdient. Zeker wanneer het om antibioticagebruik gaat.