Franse protesten doorgronden

Er moet eens goed uitgezocht worden waar al die Franse boerenprotesten vandaan komen.

In de vakantie zijn we naar Frankrijk gefietst. Door het oosten van Nederland, verder langs de Maas, door België, naar Provins aan de Seine, in het Noord-Franse graangebied. Een glooiend landschap met nauwelijks dorpen en zonder enige begroeiing langs de wegen.

Vergeleken met dat gebied zijn Zeeland en de Veenkoloniën coulisselandschappen. Graan, graansilo’s, wat magere suikerbieten en luzerne, waarschijnlijk deels bedoeld als Ecologisch Aandachtsgebied (EFA), vullen de velden.

Rustig in het Noord-Franse graangebied

Er werd in dat gebied niet geprotesteerd, er waren geen leeggehaalde buitenlandse vrachtwagens, of geblokkeerde snelwegen of fietspaden. Dat is niet zo gek, want de grootschalige akkerbouw in dat gebied heeft het niet slecht. Het enige spandoek dat ik er gezien heb, gaf aan dat – op een bepaalde manier gemeten – Champagne-Ardennes de belangrijkste agrarische exportregio van Frankrijk is. Dat meer dan de helft van die export uit bubbeltjeswijn bestaat uit de heuvels bij Reims, stond er niet bij. En even terzijde: een sanitaire stop te midden van de wijnranken van Moët & Chandon gaf een heel bijzonder 
gevoel. Ik koop volgend jaar een flesje oogst-2015.

De Franse boerenprotesten hebben nu vooral betrekking op melk en vlees, en zitten dus in heel andere gebieden: het Zuiden, Noordwest-Frankrijk, Normandië en Bretagne.

Protesteren zit in het bloed

Ik heb al vaker gezegd dat ik de felheid en het terugkerende karakter van die Franse protesten niet helemaal kan doorgronden. Ik heb Franse boeren en collega’s er wel eens over ondervraagd. Ze komen meestal niet veel verder dan dat Fransen alle heil van de overheid verwachten, omdat de Franse overheid 
steeds weer beweert alle problemen te kunnen oplossen, en dat protesteren hen in het bloed zit. Hun huidige verhaal is er een van oneerlijke concurrentie.

Rommelige melkveebedrijven

Het zal me wat … In de Franse varkenshouderij moeten de eerste milieumaatregelen nog zo ongeveer genomen worden, en veel Franse melkveebedrijven zijn relatief klein, en een rommeltje, en hun goedkope energie komt uit kerncentrales.

Boerenterreur begrijpen

Gedegen analyse van de precieze achtergronden van de langjarige onvrede heeft wat mij betreft hoge prioriteit. Want als onze regering iets tegen de Franse boerenterreur wil doen dan zal ze die eerst goed moeten begrijpen. Geef mijn Wageningse collega’s anderhalve ton en vier maanden, en voilà. Het zou zo maar eens kunnen zijn dat dan blijkt dat de Franse overheid geen eerlijk verhaal aan haar boeren vertelt.