Kredietverdriet

Onze bank houdt ons niet meer hoog als klant. Wisselen is geen optie, we zijn met handen en voeten gebonden.

Ik ken de man niet die ik aan de telefoon krijg. Hij is een lezer van Boerderij en leest mijn columns. Ze raken hem, omdat hij zichzelf erin herkent. “Waarom gaan jullie niet naar een andere bank?”, vraagt hij. Voor hem bleek zo’n overstap een uitkomst: een prettiger relatie, lagere aflossingen en een meer dan gehalveerd rentepercentage.

Ik schrik van zijn verhaal. Wat gaat er mis in de bankwereld? Waarom overkomt het varkensboeren, maar net zo goed pluimveehouders en koeienboeren? Waarom lijkt zijn verhaal zo op het mijne? En op dat van andere collega’s? Ik krijg steeds meer de indruk dat er iets grondig mis is. Op verschillende niveaus. Bij de bank in onze regio, bijvoorbeeld.

Bedrijven die je kunt uitbuiten

Ik hoor in gesprekken met collega-boeren meermaals eenzelfde naam vallen, in negatieve zin. Wij hebben die persoon de deur gewezen nadat hij ons voorgelogen had. Waarom is er dan geen manager die ons belt met de vraag wat er is misgegaan? Dat is toch het eerste wat moet gebeuren in zo’n situatie?

Ik wist het al, maar nu weet ik het zeker: als klant worden we niet meer hoog gehouden bij onze bank. We worden gezien als bedrijven die je kunt uitbuiten tot de laatste cent. Volstrekt willekeurig, afhankelijk van welke accountmanager men treft, worden bedrijven bij Bijzonder Beheer ondergebracht. In plaats van dat ze daar geholpen worden, worden de kosten opgeschroefd en wordt een bedrijf langzaam maar zeker leeggezogen. Triest en helaas maar al te waar.

Regentenmaatschappij

De afgelopen tijd hoorde ik in het nieuws regelmatig berichten die over hetzelfde gingen. Het betrof dan echter andere sectoren, zoals kunstenaars of mkb’ers. Aan de ene kant stelt het me gerust. Het zijn niet alleen de boeren die eronder lijden. Aan de andere kant vind ik het een schokkend signaal. Met elkaar lijken we in Nederland een kant op te gaan waarvan ik me afvraag of we dat moeten willen.

Soms ben ik bang dat we langzaam maar zeker terecht zijn gekomen in een regenten­maatschappij, waarin men de schijn van een democratie probeert op te houden.

Bankenboeven

Ik maak me zorgen over de macht van de rijken. Hoe vanzelfsprekend ­praten topmannen hun absurd hoge bonussen recht? Ondertussen ontstaat een steeds groter wordende kloof tussen de machthebbers en de gewone burger. Het is een teken aan de wand dat websites ontstaan met termen als kredietverdriet en bankenboeven. Met verhalen die eigenlijk te triest voor woorden zijn.

Waarom gaan wij eigenlijk niet naar een andere bank? De man aan de telefoon stelt een terechte vraag. Het antwoord is kort. Wij zijn met handen en voeten gebonden aan een renteswap. Weggaan zou op dit moment tienduizenden euro’s kosten.

We leven in een vrij land. Maar soms worden we geknecht.