Covergisting blijft moeizaam verhaal

De biogasbranche heeft jaren steen en been geklaagd over de overheid. Die zou niet genoeg meewerken om de productie van deze duurzame energiebron van de grond te krijgen.

Subsidies waren te laag en het toelatingsbeleid voor covergistingsmateriaal niet ruimhartig genoeg.

Het klinkt hard, maar achteraf mogen we ons gelukkig prijzen dat deze sector beperkt is gebleven tot een overzichtelijke 100 installaties. Want er is nog steeds veel mis. Het rapport van de commissie van deskundigen mestbeleid dat deze week verscheen bevat een lange waslijst van wat er allemaal mis is, en waar het niet goed loopt.

Dat begint met de financiën: er zal altijd geld bij moeten. Dan het ‘risicobewustzijn’ van de exploitanten en hun medewerkers. Dat is te laag, zowel wat betreft acute gevaren zoals lekkages, als van milieu. Bij maar liefst 30 procent van de controles door de NVWA kwamen niet-toegestane vergistingsmaterialen aan het licht. De ongerustheid van het publiek is dus in zekere zin terecht en dat leidt tot het derde grote probleem: de vergunningverlening.

Gelukkig werkt de branche aan verbetering. Certificering is er een van. Dit is een belangrijke stap op weg naar een beter georganiseerde, betrouwbaarder branche. Maar is het genoeg? Ook het toezicht en de regelgeving kan en moet professioneler. De commissie doet daar hele concrete aanbevelingen voor.

Biogas blijft veelbelovend. Zo is monovergisting een charmante manier om de uitstoot van methaan uit mest tegen te gaan. Maar er moet nog veel verbeteren voor Nederland toe is aan opschaling van deze branche.