Vrouwen grijpen de macht

Het kan bijna geen toeval zijn. Er komt een bestuursfunctie vrij in de landbouw en er wordt een vrouw benoemd als leider. Eerst Ingrid Jansen bij varkenshoudersvakbond NVV, daarna Hennie de Haan bij pluimveehoudersvakbond NVP. 2015 wordt het jaar van de vrouw in de landbouw.

Want we hebben natuurlijk ook nog ‘good old lady’ Sieta van Keimpema als voorzitter van Dutch Dairymen Board. Varkens, kippen en koeien; hun lot ligt in de handen van deze vrouwen. En daarmee natuurlijk dat van de varkens-, pluimvee- en melkveehouders.

Opmerkelijk dat deze vrouwen allemaal aan de top staan van de veehouderijvakbonden. Daarbij vergeleken is de land- en tuinbouworganisatie LTO een mannenbolwerk. De enige vrouw van belang daar, Annechien ten Have, gooide de handdoek in de ring. We missen haar nog altijd.

Wat opvalt aan de nieuwe vrouwen is dat ze ook een nieuw geluid verspreiden. Niet het geklaag van Sieta van Keimpema, maar de wil om het beeld van de varkens- en pluimveehouderij in de maatschappij te veranderen. Niet het voortdurende verzet van Sieta en haar getrouwen, maar proberen de goede dingen van de bedrijfstak op de juiste wijze in de hoofden van de burgers te krijgen.

De nieuwe voorzitters zitten ’s morgens ook niet aan de keukentafel met een sombere echtgenoot de toestand in de landbouw verder de put in te praten, maar kunnen er met een frisse blik naar kijken. Ze zijn geen vrouw van een boer, hebben gestudeerd, hebben een baan en zijn financieel onafhankelijk.

Ze zien hun nieuwe functie als een uitdaging. En ze willen samenwerken met de LTO en zuivelorganisatie NZO. Dat deden ze vorig jaar al door samen de melkveewetgeving te beïnvloeden. Kortom, een wake-upcall voor de LTO en daarmee ook voor de verouderde aanpak van de hedendaagse problematiek in de melkveehouderij.

Vooralsnog ben ik blij met de nieuwe vrouwen. Een nieuwe generatie, die de wens doet aanwakkeren om de oude te laten verdwijnen.