AlgemeenOpinie

Rabo echte boerenbank

‘Een boer klaagt altijd. Als het goed is, wordt het snel weer minder en als het slecht gaat, is het de schuld van een ander. Dan doen we graag een beroep op de overheid. Dat de belastingbetaler dan voor onze problemen moet dokken, interesseert ons niet.’ Dat is het beeld van de boer waar we steeds tegen moeten vechten.

Hieraan moest ik denken toen Rabobank-topman Bert Bruggink vorige week verkondigde dat door nieuwe internationale regels voor het toezicht op de banken de rente voor leningen omhoog gaat. De buffers van de banken moeten groter en dus moeten de rentemarges omhoog. Zo komt er meer geld in de (dode) Rabo-hand.

Deze oplossing van een probleem komt overeen met het beeld dat boeren nog steeds – onterecht – met zich meedragen. In tegenstelling daarmee klopt het voor de Rabo wel redelijk. Die klaagt ook op de meest wonderlijke momenten. Zoals nu. De rente is laag en dat is voor vele boeren een uitkomst.

Maar wat doet Rabobank? Die bederft het plezier door te stellen dat de rente omhoog moet. Weer meer zorgen aan de keukentafel van de boer.

Ze kiezen daarmee voor de gemakkelijkste weg. De rentemarges verhogen, zodat de klant betaalt. Ze kunnen beter eerst in eigen huis de zaak op orde stellen en daar de kosten verlagen. Banken leven nog steeds met het hoofd in de wolken en de Rabo is geen uitzondering.

Men vindt dat anderen hun problemen moet oplossen. Zoals de belastingbetaler bij de Libor-boete. Van de ruim €770 miljoen boete mocht Nederlandse belastingbetaler een fiks deel betalen. Het waren kosten en dus aftrekbaar!

Zo boert de Rabo. Bij strengere toezichtregels de klant laten betalen en bij eigen falen (Libor) de belastingbetaler.

Daardoor in de beeldvorming een echte boerenbank. Niet iets om trots op te zijn.

Beheer
WP Admin