Mijmeren in de melkput

Wanneer ik de eerste koeien voorbehandel deze ochtend, dwalen mijn gedachten al snel af naar de afgelopen dagen in Brussel. Het was een bomvolle week.

Zo had ik een ronde tafel georganiseerd met LTO, VNO-NCW en het Nederlandse ministerie van Infrastructuur en Milieu om kritisch te kijken naar de nieuwe Europese luchtkwaliteitsnormen. Nederlandse ondernemers hebben al veel geïnvesteerd in schone lucht, nu moeten andere lidstaten stappen zetten. Een duidelijk standpunt voor mijn rapport dat ik namens de landbouwcommissie in het Europees Parlement schrijf.

Daarnaast een week met veel externe contacten. De boeren van @boerentweetmeet zijn langsgekomen en de Belgische televisie volgde mij. Ik heb drie keer een presentatie mogen geven over de innovatiekracht van de Nederlandse land- en tuinbouw. In Brussel sprak ik tijdens de ‘Food Innovation Summit’, waarbij ook de Europese Commissaris voor volksgezondheid en de landbouwcommissaris Phil Hogan aanwezig waren. Donderdag was ik aanwezig in Wolvega tijdens het agrarische seminar van de Rabobank en AB Vakwerk. De dag sloot ik af door ’s avonds een bezoek te brengen aan de Agrarische Jongeren Friesland (AJF).

Op vrijdag probeer ik vaak een werkbezoek te doen. Dit keer in Drenthe, waarbij ik zetmeelboeren sprak over het nieuwe Gemeenschappelijke Landbouwbeleid (GLB) en een rondleiding kreeg in de Avebe-fabriek in Ter Apelkanaal. Dezelfde problematiek keert vaak terug: de vraag naar voedsel stijgt, maar het landbouwareaal krimpt. Nederland speelt hierbij een ongelofelijk belangrijke rol, wij produceren met steeds minder input immers steeds beter voedsel. Of zoals ik dat graag noem: ‘global problems, Dutch solutions’.

Nu weer onder de koeien. Ik denk alvast vooruit op de komende week. Dan stemmen wij in Straatsburg over het verplicht etiketteren van de herkomst van vlees in verwerkt voedsel. Het idee klinkt sympathiek na de voedselschandalen die we hebben gekend, maar we lossen hiermee het probleem van fraude niet op. Als iemand paardenvlees voor rundvlees wil verkopen houdt een etiket ze niet tegen. Daarbij komt dat de kosten voor het etiketteren van de herkomst van vlees in verwerkt voedsel enorm zijn en de bureaucratische rompslomp gigantisch. Dit is Brusselse regelzucht over de rug van ondernemers. Ik verzet mij hiertegen en pleit voor wat meer boerenverstand in Brussel!