Geborgde zetels waterschap een zegen?

De waterschapsverkiezingen staan voor de deur. Op 18 maart mogen we weer stemmen. De opkomst was de vorige jaren zo laag, dat je je kunt afvragen of het democratische gehalte van die verkiezingen wel zo hoog is. Maar dat terzijde.

Het gaat mij nu even om de geborgde zetels voor de landbouw, bedrijven en natuur in de waterschappen. Is dat een voordeel of een nadeel? Of is het iets van het verleden dat zijn tijd heeft gehad?  Ik neig naar het laatste.

“Met geborgde zetels ben je zeker dat het boerengeluid wordt gehoord in het waterschap”, zegt Hanna beslist. Ze heeft met instemming het interview gelezen met Toos van Soest, die nu al zeker is dat ze straks als boerin op een geborgde zetel in het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden komt. Ze weet ook al precies wat ze wil: de belangen van de boeren behartigen. Ze zegt duidelijk dat ze een ‘one-issuefractie’ zullen vormen. Dat betekent dus één geluid en geen nuances.

“Je moet de macht van de paar geborgde zetels niet overschatten”, spreek ik Hanna tegen. “Het zijn drie zetels van de dertig. Qua aantal hebben ze helemaal geen macht. Bovendien zit er een gevaar in. Als de boeren met geborgde zetels werken, heeft dat zeker invloed op de kandidaat-lijsten van de overige partijen. Het boerenbelang wordt immers al behartigd. Waarom dan daar nog aandacht aan besteed bij de samenstelling van de andere lijsten?”

“Je denkt dat boeren zich met geborgde zetels zich isoleren van de rest”, denkt Hanna hardop.

Ik knik. “Je kunt beter op elke lijst een paar mensen hebben met een gezond oordeel over de landbouw dan een klein groepje – en dat zijn drie op de dertig – die één belang verdedigt. Hun mening is bekend, daar hoeft niet meer naar te worden geluisterd.”

“In jouw visie kun je dus beter infiltreren in de andere partijen dan een eigen groep vormen”, zegt Hanna.

Zo is het. Je kunt er beter voor zorgen dat je zoveel mogelijk invloed hebt in de verschillende waterschapsfracties, dan roeptoeterend aan de zijlijn staan.