Ammoniak op de valreep veilig stellen

Veehouders vragen massaal Natuurbeschermingswetvergunningen aan. Ze stellen daarmee hun aangekochte ammoniakrechten veilig.

Veehouders die minder dieren houden dan is toegestaan, raken dit recht kwijt als de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS) wordt ingevoerd.  Met de verwachte introductie komende zomer van de PAS gaat deze latente ruimte in de omgevingsvergunning verloren als deze niet aan een vergunningsaanvraag  in het kader van de Natuurbeschermingswet is gekoppeld.

De PAS – deeluitmakend van de Natuurbeschermingswet  –  moet Natura 2000-gebieden vrijwaren van stikstofdepositie vanuit bronnen als verkeer, industrie en veehouderij.

Het is uit ondernemersperspectief verstandig wat de veehouders nu doen. Het is immers nog steeds denkbaar dat de PAS straks elke uitbreiding uitsluit, overal waar nog maar een grammetje stikstof teveel in de natuur terecht komt. Salderen met aangekochte stikstofrechten uit provincies waar letterlijk nog geen vuiltje aan de lucht is, is dan niet meer aan de orde.

Je moet je alleen afvragen waarom veehouders dat  nu pas op de valreep doen en niet tien jaar geleden of onmiddellijk na de aankoop van extra rechten. De vergunningsplicht voor alle activiteiten die mogelijk gevolgen hebben op de Natura 2000-gebieden geldt namelijk al  bijna tien jaar, sinds 1 oktober 2005.

Zeker tegen de achtergrond dat financiering steeds meer afhankelijk wordt van een sluitende pakket vergunningen, kun je zeggen dat een Better-safe-than-sorry anno 2015 een betere houding is dan die van Beter-laat-dan-nooit.