AlgemeenOpinie

Het kabinet bepaalt, de boer betaalt

Ondanks de vogelgriep, de Russissche boycot en lagere marktprijzen is de export van agrarische producten in 2014 gestegen van €79 miljard naar €80,7 miljard. Dat maakte staatssecretaris Dijksma bekend tijdens de Grüne Woche in Berlijn.

Een mooi cijfer, zo lijkt het. De signalen die wij binnen krijgen, geven aan dat de boer en boerin aan de keukentafel er weinig van merken.

Voor onze agrariërs draait het uiteindelijk om de kostprijs. Die prijs bepaalt wat de boer en boerin verdienen. Tegelijkertijd gaat het over vraag en aanbod. En niet in de laatste plaats gaat het hier ook over natuurbeleid en natuurbeheer. Het zijn allemaal zaken die het inkomen van onze boeren en tuinders beïnvloeden.

De Russische boycot bedreigde het afgelopen jaar de vraag naar onze producten. Dat werd goed gevoeld in de groente- en fruitsector, de melkveehouderij en de varkenshouderij. Terwijl de export naar Rusland in 2013 nog geen 2 procent bedroeg, voelden sommige boeren en tuinders de boycot hard in hun portemonnee. Door een overaanbod van agrarische producten in Europa, daalde de marktprijzen in sommige gevallen enorm.

Daarnaast zorgt de invoering van strengere regels op het gebied van dierenwelzijn al jaren voor een stijging van de kostprijs. Denk bijvoorbeeld aan de aanpassingen van koeien- en kippenstallen. Daar kwam in 2014 dankzij het kabinet de klepkeuring voor varkenshouders nog eens bovenop. Een varkensboer is nu €250 per uur extra kwijt aan een keuring waar ook de Europese Commissie zijn vraagtekens bij plaatst.

We kunnen in Nederland wel hele hoge eisen stellen aan dierenwelzijn en hopen dat de rest van Europa volgt, maar we kunnen ook eens achterom kijken om te beseffen waar we al staan. De kosten rijzen intussen de pan uit door maatregelen waar Europa en de boer niet om hebben gevraagd.

Dat geldt ook voor regels die door de Nederlandse overheid aan Natura 2000 worden opgehangen. Door allerlei beperkingen voor boeren die in Natura 2000-gebieden wonen, zoals de vernatting, worden agrarische ondernemers opgezadeld met hoge kosten. Kosten die het inkomen van de boeren onder druk zetten. Het kabinet bepaalt, de boer betaalt, zo lijkt het wel.

Hoewel de rooskleurige exportcijfers misschien anders moeten doen geloven, sluiten er nog steeds gemiddeld zeven boeren per dag de deuren. Dat komt niet omdat we te weinig exporteren, maar omdat de inkomens van agrarische ondernemers voortdurend onder druk staan. Daarom staat voor mij en mijn Europese collega’s dit jaar één ding voorop en dat is het behoud van onze familie- en gezinsbedrijven.

Beheer
WP Admin