Vergroening flink uitgehold

Staatssecretaris Dijksma oogst veel kritiek op de manier waarop ze het Europees landbouwbeleid wil invullen.

Zowel landbouworganisaties als natuurclubs hekelen de maatregelen die zij wil nemen. Nadere bestudering wijst uit dat het toch vooral de natuurorganisaties zijn die reden tot klagen hebben.

Er mag geen kostbare landbouwgrond braak komen te liggen als gevolg van vergroening, vindt LTO. Elke hectare moet beschikbaar blijven voor de teelt van commerciële gewassen. Dat willen akkerbouwers uiteraard wel graag, maar laat dat nou juist niét het uitgangspunt zijn van die hele vergroening. De gedachte daarachter is om een dam op te werpen tegen de intensivering van teelten, om biodiversiteit te behouden. Daarvoor zou een deel van het landbouwbudget worden ingezet. Waarmee de besteding van die miljarden Europees overheidsgeld meteen een nieuwe maatschappelijke fundering zou krijgen.

Gaandeweg is dat uitgangspunt flink uitgehold. Het percentage ecologisch focusgebied is beperkt tot vijf. De invulling ervan betekent een verdere afname van het eventueel ‘groene’ areaal. Eiwitgewassen tellen mee als ‘groen gewas’. Welnu, een perceel lupine of vlas is prachtig, maar het zijn toch gewoon landbouwgewassen die weinig met biodiversiteit te maken hebben.

Er zijn zeker reële bezwaren, zo is ongelijkheid tussen lidstaten een punt van zorg, om nog maar te zwijgen over de pijn die de kalversector gaat lijden. Maar voor de akkerbouw lijkt de balans niet zo negatief als je zou denken op grond van de kritiek.