Spuitvrije zones

In vergelijking met de intensieve veehouderij is er weinig ‘gedoe’ in de akkerbouw. Geen dierenwelzijn waar burgers voor de straat op gaan, geen megastallen. Er zijn maar een paar onderwerpen onderwerp van maatschappelijk debat: de transgene gewassen, maar die zijn hier tot nu toe niet, en: ‘landbouwgif’.

De term alleen al is een statement. Wie spreekt over ‘gif’ geeft meteen zijn kritische standpunt weer. Agrarische professionals hebben het uiteraard over gewasbescherming of nog beter: plantenmedicijn.

In die perceptie zit meteen een groot deel van het probleem. Boeren en wetenschappers zeggen: de middelen zijn uit en te na getest, de risico’s zijn minimaal, de weerstand berust alleen op emotie en bangmakerij. Kritische tegenstanders vertrouwen de feiten niet en zijn bang dat de wetenschap voor het karretje van de business wordt gespannen.

Een makkelijke oplossing is er niet. Wel een richting. Die begint met elkaar serieus nemen. De professionals zijn niet klaar met de constatering dat het ‘allemaal emotie is’. Alleen voorlichting is niet genoeg voor een echte dialoog. Daar hoort ook bij: serieus rekening houden met de behoeftes én angsten van omwonenden. Maar ‘burgers’ kunnen er niet omheen dat het platteland economisch gebruikt wordt en dat gewasbescherming bij moderne landbouw hoort. Geven en nemen, er zit niks anders op.