Geen gerommel in de bodem

In Duitsland, vlak over de grens bij Enschede, voltrekt zich een olierampje. Er borrelt ruwe olie op uit de grond.

Er is nog onderzoek gaande, maar hoogstwaarschijnlijk komt het uit een grote ondergrondse voorraad die in oude zoutmijnen is aangelegd als strategische reserve. Een andere, minder aannemelijke verklaring zou een lek in een ondergrondse pijplijn kunnen zijn. Hoe het ook zij, boeren in het gebied hebben er als eerste last van, er is zelfs al vee dood.

Dit najaar, zo is de bedoeling, gaat ook aan de Nederlandse kant van de grens olie de grond in. Nu gaat het om dieselolie, op te slaan in zogeheten zoutcavernes. De voorbereidingen hiervoor zijn al bezig, de MER-procedure is zelfs al doorlopen. Tijdens die procedure betoogde AkzoNobel, het bedrijf dat eerder het zout uit de grond haalde, en nu graag een andere bestemming vindt voor de holtes in de bodem, dat er in Duitsland al veel ervaring is met veilige opslag.

Het is elke keer hetzelfde verhaal. Belanghebbende deskundigen verkondigen met veel wetenschappelijk aplomb hoe veilig het is wat ze van plan zijn. Evenzo bij de gaswinning, bij de ondergrondse opslag van CO2, waartegen de burgerij te hoop loopt of bij de schaliegaswinning. Ooit werd zelfs met eenzelfde stelligheid verkondigd dat zoutkoepels ideale plekken zijn voor de opslag van radioactief afval.

Het wordt steeds duidelijker: gerommel in de bodem brengt weinig goeds.