Verspilling en versobering

Rond de jaarwisseling publiceerde het LEI een studie over de effecten van vermindering van de voedselverspilling. In de hele EU gaat naar schatting ruim 15 procent van het geproduceerde voedsel verloren; van de plantaardige productie een groter deel dan van de dierlijke.

Als de voedselverspilling in de EU 40 procent kleiner wordt – dat komt dus overeen met ruim 6 procent van de productie – zouden de huishoudens in de EU gemiddeld per persoon 123 euro besparen en er zou een oppervlakte ter grootte van België aan grond beschikbaar komen.

Het LEI heeft ook een variant heeft doorgerekend met een gezond voedingspatroon als uitgangspunt – dat wil zeggen overeenkomstig de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie. Dat komt erop neer dat de vleesconsumptie in de EU gemiddeld zo’n 40 procent omlaag gaat en het verbruik van zuivelproducten met ruim 10 procent. Als de Europese consument echt gezond gaat eten, kan dat dus ingrijpende gevolgen hebben voor de veehouderij.

Het effect van een wijziging in het voedingspatroon is drie keer zo groot als dat van de reductie van de voedselverspilling. Die conclusie wijst er in ieder geval op dat een versobering van de consumptie een behoorlijke bijdrage kan leveren aan meer duurzaamheid, en het is nog gezond ook. Daar komt bij dat bij vermindering van de verspilling het accent ligt op plantaardige producten, maar bij een ander voedingspatroon op dierlijke producten. Die laatste veroorzaken in de regel meer emissies. De uiteindelijke gevolgen van beide opties hangen af van het gebruik van de vrijkomende grond en van de vraag wat de consument doet met de uitgespaarde euro’s.

Als je de effecten van vermindering van verspilling en van versobering van de consumptie optelt, komt er een areaal van vier keer de oppervlakte van België vrij. Dat lijkt heel wat, maar het is slechts zo’n 7 procent van het totale landbouwareaal in de EU. Het is de vraag of dan een echte duurzame situatie is bereikt. Daarvoor lijkt meer nodig: zowel een vermindering van de verspilling als een versobering van het consumptiepatroon, maar ook een verbetering van de productiviteit in de voedselketen.