Rabo speelt mooi weer

“Je gelooft het niet”, schampert Hanna als ze de directie van de Rabo hoort jubelen over de jaarresultaten. “De directeuren Minderhoud en Bruggink doen het voorkomen dat Rabo vorig jaar prima heeft geboerd. Niets is minder waar.”

“Kijk maar naar de cijfers”, vervolgt ze. “Ze presenteren ruim 2 miljard euro winst. Slechts 2 procent minder dan vorig jaar. Kijk je echter verder, dan zie je dat de winst grotendeels afkomstig is van de verkoop van Robeco, nog wat tafelzilver, plus een pensioenmeevaller. De boekwinst van de verkopen bedroeg 1,6 miljard en de pensioenmeevaller 500 miljoen euro. Dat betekent dat de feitelijke winst van de Rabo nul was. En dan te bedenken dat er bij een coöperatie nooit dividend behoeft te worden uitgekeerd”.

“Een mooie coöperatie”, lacht Hans smalend. “Moet je de boerenbestuursleden horen. Die vinden helemaal niet dat de Rabo nog een coöperatie is. Ze hebben niets meer te vertellen en krijgen weinig informatie.”

Dat ligt voor de hand. Ik heb ook Rabo-bestuurders horen klagen. Nu de bank met de certificaten naar de beurs is gegaan, mag geen beursgevoelige informatie worden verschaft. Dus worden de vergaderingen met de leden bijeenkomsten zonder inhoud. De macht wordt helemaal naar Utrecht getrokken. Alle verzet van de regiobestuurders is gedoemd te mislukken. Ze hebben alleen bereikt dat directeur Sipko Schat met een paar miljoen euro is vertrokken. Verder niets. Ze moesten vorige week uit de media vernemen dat er nog meer kantoren worden gesloten. Er blijven er maar vierhonderd over.

Hanna knikt:”En dat zijn de plaatselijke Rabo-kantoren. De bestuurders denken dat ze daar nog zeggenschap over hebben, maar dat is niet meer zo. Utrecht beschikt en de regio knikt. De strijd tussen centraal en regionaal is beslist. De eerste is de baas met in de regio de loopjongens. “

Zo is het. De regiobestuurders worden de hemel in geprezen door Utrecht, die nog niet heeft geleerd met beide benen op de grond te gaan staan. Daarvoor was de toon van de presentatie van de jaarcijfers als vanouds: veel te arrogant.