AlgemeenOpinie

Samenwerken

Met samenwerken komen we verder dan elkaar vanuit de loopgraven te bestoken. Ik zal dit toelichten aan de hand van twee voorbeelden: de PAS en het ANLB.

Mijn blogs voor Boerderij roepen pittige reacties op. Prima, want een blog die opvalt en discussie losmaakt is beter dan een die onopgemerkt blijft. Sommige lezers bestrijden de inhoud van mijn stellingen, andere zien vooral risico’s in voorstellen die ik als kans beschouw. En er zijn reageerders die zich afvragen of ik de zaken niet bewust te mooi voorstel, of ik er niet stiekem op uit ben de positie van de landbouw te ondermijnen en dat verpak in ‘politiek correcte’ samenwerkingsretoriek. Laat ik duidelijk zijn: met samenwerken komen we verder dan elkaar vanuit de loopgraven te bestoken. Aan de hand van twee voorbeelden zal ik dit toelichten.

Programmatische Aanpak Stikstof

Om te beginnen de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS). Samen met verdroging is een overmaat aan stikstof de grote bedreiging van de natuurlijke rijkdom, biodiversiteit, in Nederland. De kennis van de manier waarop stikstof zijn schadelijke invloed op ecosystemen uitoefent neemt toe, dit levert geen goed nieuws op. Het blijkt niet alleen om rechttoe-rechtaan overbemesting van voedselarme systemen te gaan, jarenlange belasting met stikstof blijkt de totale nutriëntenhuishouding in bijvoorbeeld bosbodems overhoop te gooien. Juist vanwege deze ingrijpende invloed heb ik vertrouwen in de werking van de PAS; we moeten echt toe naar een structurele daling van de stikstofbelasting over een lange periode, die samengaat met een gezonde landbouwsector. Lukt dit niet, dan zal al naar gelang de politieke conjunctuur de natuur eens een succes boeken dat door de landbouw weer ongedaan gemaakt wordt. Dat schiet voor beide partijen niet op en versterkt de tegenstellingen. De programmatische aanpak is een juiste en kan zelfs een voorbeeld zijn voor andere sectoren en thema’s. Het is natuurlijk belangrijk dat iedereen zich aan gemaakte afspraken houdt. Alle luchtwassers moeten dus ook echt aanstaan.

Agrarisch Natuur- en Landschapsbeheer (ANLb)

Dan het Agrarisch Natuur- en Landschapsbeheer (ANLb). Ook hier geldt: samen optrekken is voor beide sectoren effectiever en efficiënter dan tegen elkaar in werken. Natuur als buur betekent voor het ANLB veel meer kans op succes, zo leert wetenschappelijk onderzoek. En voor natuurgebieden vormen landbouwgebieden met ANLB een welkome buffer naar de ‘hard core’ landbouw. Gebiedsgerichte samenwerking biedt dus grote kansen, goed om rekening mee te houden bij het ontwikkelen van de plannen die de collectieven aan de provincies gaan voorleggen. Maar ook op het gebied van kennis hebben we elkaar veel te bieden, juist daar kunnen we misverstand en vooroordeel doorbreken. Gelukkig zie ik de eerste samenwerkingen tussen collectieven (i.o.) en natuurbeheerders her en der ontstaan.

Deze voorbeelden zijn nog uit te breiden met meer. Een vitaal platteland, voor plant en dier, voor de recreërende stedeling, voor de agrarische sector, voor de plattelandseconomie in het algemeen, dat is wat Natuurmonumenten wil. Dat kan, met passen en meten, geven en nemen. Maar daar zijn wij polderaars al eeuwen heel goed in.

Lees meer over het stikstofbeleid

Beheer
WP Admin