Begint in Brabant de varkensvictorie?

Ingrid Jansen, de nieuwe voorzitter van NVV, kondigde het al aan: ze wil zoveel mogelijk varkenshouders lid laten worden van de Producentenorganisatie Varkenshouderij (POV). Ze voegt de daad bij het woord. De ledenwerving ligt vol op stoom.

Er hebben zich al duizend varkenshouders ingeschreven en het loopt nog steeds door. Vooral in Brabant is veel belangstelling. Niet alleen voor de regelgeving. Ook de gedachte een sterk collectief te vormen spreekt aan. Hanna glimt als ze ziet hoe deze eenwording in haar Brabant leeft.

Op een bijeenkomst in Berkel-Enschot deed een varkenshouder een dringend beroep op de gehele varkenshouderij. Het moet afgelopen zijn met de verdeeldheid. Zijn signaal was duidelijk: LTO is vooral voor de Koeienboeren. Laat ze samenwerken met de NVV.

“Een helder geluid”, zegt Hanna. “We hebben te veel organisaties in de Landbouw. Uit onvrede met de LTO hebben zich de vakbonden gevormd. Met als gevolg voor iedere sector minimaal twee geluiden. We kennen het, varkens, akkerbouw en melkveehouderij, voorbeelden waar beide groeperingen zich sterk laten horen.”

We hebben daardoor weer een soort verzuiling teruggekregen. Vroeger op basis van het geloof – KNBTB, CBTB en KNLC – nu LTO en vakbonden naast elkaar.

“Het wordt tijd om aan de nieuwe verzuiling een eind te maken”, meent Hanna. “Laat de koeienboeren de LTO vormen. Maak sterke organisaties voor varkenshouders, akkerbouwers, tuinders enz. Dan kan er steeds met één geluid voor elke sector worden gesproken.”

“Niet gemakkelijk voor de LTO”, merk ik op. “Die moet een deel van de activiteiten afstoten. Maar als het voor de agrarische sector beter is, moeten ze het doen.”

Dat vindt Hans ook. Maar hij heeft zijn twijfels. “Daar is een sterke leider voor nodig. Zou Maat het aandurven en de geschiedenis in gaan als veranderaar met visie? Ik hoop het. Dat is beter dan straks te verdwijnen als de voorzitter die de boel bij elkaar heeft gehouden, maar het draagvlak steeds kleiner zag worden. Een sterke leider zou dat niet moeten willen.”