Wereldvoedseldag 2009

Willem Bruil

jurist

Centrale vraag bij de Wereldvoedseldag 2009 was: hoe kunnen we ervoor zorgen dat iedereen in 2050 voldoende te eten heeft?

Volgens mij is de honger in de wereld geen probleem van te weinig productie. We zullen er, technisch gezien, gemakkelijk in slagen de voedselproductie te verdubbelen. Nu niet meteen roepen: "De Hedwigepolder niet onder laten lopen." Dat maakt echt niet veel uit. En als het toch op die paar hectare aan zou komen, dan polderen we die in 2050 wel weer in.

Honger is geen technisch, maar een economisch probleem. Naast delicatessewinkels hebben we ook voedselbanken. Men kan peperdure restaurants bezoeken, maar sommigen zijn aangewezen op een kop soep van het Leger des Heils.

Op wereldschaal zien we hetzelfde. In Amerika tuimelen de programma’s ter bestrijding van overgewicht over elkaar heen, in Afrika tuimelen de programma’s tegen de honger over elkaar heen. Hoe kan het gebeuren dat we in Nederland sperzieboontjes uit Ethiopië kunnen kopen, terwijl we daar jaarlijks voor miljarden aan voedselhulp besteden? Het schijnt zelfs voorgekomen te zijn, volgens de Oeso, dat in de Westerse hulppakketten voor Ethiopië ingeblikte boontjes uit – jawel – Ethiopië zaten!

Volgens velen veroorzaakt voedselhulp juist armoede. Honger is een economisch probleem. Het is dus ook veel te eenvoudig om te stellen: de wereldbevolking neemt toe, dus de vraag naar agrarische producten neemt toe, dus op lange termijn kunnen de boeren rekenen op hogere prijzen.

Ten eerste: ook het aanbod zal toenemen. Ten tweede: het gaat niet om de bevolking als geheel, maar om wie het geproduceerde voedsel kan betalen? Als het aantal zwervers in Amsterdam verdubbelt, worden de aardappels niet duurder. Als er een miljard Afrikanen bijkomt, gaat de melkprijs niet omhoog. En wie gelooft er nog in de Chinezen?

Op Wereldvoedseldag werd dus de minder belangrijke vraag gesteld. Alles blijft bij het oude: honger in Afrika, arme boeren in Nederland. Alles loopt in de soep. Vandaar de Nederlandse invulling: Nationale Soepdag.

Laatste reacties

Paul Jansen

16 okt 2009 00:00

de link nogmaals: <>
gert

16 okt 2009 00:00

Als een vrouw in Oeganda gemiddeld 7 kinderen krijgt en dat is waarschijnlijk in meer ontwikkelingslanden zo,hoe breng je deze snelle bevolkingstoename terug ,is net zo,n groot probleem als voedselschaarste.Het is dweilen met de kraan aan
Willem Bruil

16 okt 2009 00:00

Paul, het is toch volstrekt duidelijk waar het fout gaat? Het wereldkapitalisme is schuldig. Wie denk je trouwens dat mijn broodheer is?
Paul Jansen

16 okt 2009 00:00

Willem, dank je. Het wereldkapitalisme dat vertegenwoordigd wordt de multinationals. Ik weet dat het Instituut agrarisch recht op zichzelf staat, maar toch ook banden heeft met WUR. <> De WUR verbindt zich steeds meer, door onderzoeken te verrichten, met diezelfde multinationals. Bestuurders en hoogleraren hadden en hebben relaties met multinationals. Vandaar mijn indruk dat je niet man en paard durfde te noemen.
Paul Jansen

16 okt 2009 00:00

Dat het zo geheim was??? Nog een keer; <>
Paul Jansen

16 okt 2009 00:00

Willem, wat ik nu mis is dat je ook eens aangeeft waar het dan fout gaat. Als de reden is het aantal woorden dat je tot beschikking hebt in je collumn kun je er nog wel een over schrijven. Als de reden is dat je dan mot krijgt met je broodheer en haar belangen moet je lef tonen of jezelf doodschamen. Over de hele wereld zijn er inmiddels groepen mensen die het probleem dat is ontstaan durven te benoemen, alleen hebben zij niet de touwtjes in de handen en het benodigde kapitaal uiteraard.