AlgemeenAchtergrond

Boerin Marja startte natuurlijke paardenfokkerij

Ze geeft niet snel op. Gaat het niet linksom, dan probeert ze het rechtsom. Zo bouwde Marja de Bruijn aan haar paardenbedrijf. Haar motto: fokken wat er nog niet is.

Aan haar handen is te zien dat ze veel buiten bezig is. Het zijn echte werkhanden: gespierd, met eelt en met donkere randjes onder de nagels. Marja de Bruijn zit er niet mee. Helemaal niet zelfs. “Wie houdt er nou schone handen als hij werkt op een boerderij?”

Nog geen Boerderij

Boerin worden was altijd haar droom. “Als kind al was ik dol op beesten. Volgens mijn moeder zei ik eerder ‘paard’ dan ‘papa’ of ‘mama’.” Op de stadsboerderij van familie hielp ze mee waar ze kon. Het liefst wilde ze later met een boer trouwen. Maar in de Betuwe, waar ze woonde, zaten vooral fruittelers. Ze trouwde wel, maar niet met een boer. De wens om te wonen op een boerderij belandde in de koelkast, al bleef ze in haar vrije tijd altijd paardrijden. “Dat doe ik al sinds mijn negende.”

Twee paarden, geen inkomen

In 2005 strandde haar huwelijk en moest Marja een baan zoeken. “Ik had twee paarden en moest een inkomen hebben, zo simpel was het.” Maar zo simpel was het niet. “Bij het arbeidsbureau zat een man die achteroverleunend in zijn stoel zei: ach mevrouw, ga toch lekker naar de sociale dienst, want op uw leeftijd krijgt u geen baan meer.” Geen haar op haar hoofd die daaraan dacht. “Toen dacht ik: als ik het dan niet voor mijn paarden kan verdienen, dan gaan de paarden het maar voor mij verdienen.”


Amazing Horses

Ze startte in 2006 een eigen bedrijf, Amazing Horses, en ging paardrijlessen geven. Slechts tien maanden later diende ze bij de bank haar bedrijfsplan in voor een natuurlijke paardenfokkerij. Fokken wat er nog niet is, dat is haar motto en ze veranderde de naam van haar bedrijf in Schwarzwalder Fuchs Stoeterij Nederland.

In 2012 trok ze bij haar vriend Marcel in die ze inmiddels had leren kennen. Dat zijn ouders onder hetzelfde dak wonen, vindt ze geen enkel bezwaar. “Ik ben erg makkelijk, en ik heb trouwens vroeger in de bejaardenzorg gewerkt.” Inmiddels woont haar schoonmoeder in een verzorginghuis; opa van bijna 92 jaar woont nog gewoon thuis. En al heeft hij zijn eigen kamer, voor koffie, lunch en diner schuift hij altijd aan. “Gezellig”, vindt Marja. “En bijzonder. Hij is zo’n leuke man, heeft zo veel humor en wijsheid. Hij verrijkt mijn leven en ik ben blij dat ik eraan kan bijdragen dat hij hier op de boerderij kan blijven wonen.”

65 melkkoeien en een paardencomplex

Die boerderij omvat inmiddels naast 65 melkkoeien ook een paardencomplex. Een deel van de weiden is veranderd in paddocks, een oude schuur is aangepast voor inloopstallen, een andere schuur is voorzien van moderne paardenboxen. Daar staan twee goedgekeurde dekhengsten. “Als enige buiten Duitsland mocht ik ze kopen van, hou je vast, Haupt- und Landgestüt Marbach. Dat is de bakermat van het ras. De aankoop is de kroon op jarenlang samenwerken met het Duitse stamboek. Ik ben er zó trots op.”
Ze is druk met haar paarden, maar heeft daarbij hulp van Marcel. “Hij gaat heel makkelijk met ze om.” Omgekeerd helpt Marja hem met de koeien en het werk op het land.

Nadelen van het boerenleven

Het boerenleven past perfect bij haar. Dat de dagen soms lang zijn, deert haar niet. Ze gaat door, ook als ze ziek is. Afgelopen zomer scheurde een pees in haar schouder, waardoor haar arm slap hing. “De arts adviseerde een operatie waardoor ik maanden uit de running zou zijn. Zie je het voor je? Dat kán toch niet op een boerderij?” Met fysiotherapie en veel vertrouwen in het zelfherstellend vermogen van het menselijk lichaam knapte ze op. “Inmiddels kan ik bijna alles weer.” Om de arm toch wat te ontzien, kocht ze een aangepaste kruiwagen. “Eentje met twee wielen, die je met één hand kunt duwen.”

Als nadeel van het boerenleven noemt ze het moeilijk kunnen onderhouden van sociale contacten. “Afspraken moet je strak plannen en aanpassen aan de melk- en voertijden. Dat is de consequentie als je dieren houdt. Je bent verplicht er goed voor te zorgen. Natuurlijk kun je je sociale contacten ook onderhouden met bellen en Facebook, maar ik zie mensen liever live. En dat schiet er dus vaak bij in.”

Ze legt zich er bij neer. Want dit nadeel weegt wat haar betreft niet op tegen het voordeel: “Ik ben altijd samen met Marcel en met onze dieren. En ik ben veel buiten bezig, in weer en wind. Heerlijk!”

Dit is een artikel in de Boerenleven-rubriek 'Boerin'. Meer verhalen uit deze rubriek vind je hier.

Beheer
WP Admin