Rennen en vliegen veranderden in prioriteiten en rust

Martijn

“Na de HAS en banen bij de bank en LTO besloot ik toch het melkveebedrijf van mijn ouders over te nemen. Dat was in 2013, Marissa en ik kenden elkaar toen drie jaar. Ik had ideeën over het bedrijf, hoe we het twee keer zo groot konden maken. Na lang dubben zijn we ook begonnen met de zorgboerderij. Toen we nog geen kinderen hadden, draaide Marissa de zorgboerderij helemaal alleen. Als ik gelijk al mee had moeten werken op de zorgboerderij, dan had ik daar het geduld niet voor gehad. Ik was gewend om het werk in mijn eigen tempo te doen, maar met de vier hulpboeren gaat dat niet. Daarin moest ik wel even schakelen, het werk gaat niet automatisch meer voor als je zorgboer bent.
Nu we kinderen hebben, draai ik de zorgboerderij drie dagen in de week en Marissa doet dat twee dagen. We hebben op het erf allebei ons kindje: zij de zorgboerderij en ik het melkvee. We lopen elkaar daarin wel eens voor de voeten. Ze is heel creatief en goed in plannen en regelen, maar schiet daarin door als ze mijn planning ook wel even wil maken.“

Plattelandscoach
“Toen we hier een tijdje woonden, heb ik Marissa gevraagd of ze niet weer wou gaan paardrijden. Daar hebben we alle ruimte voor. Ze begon op het paard van mijn vader en heeft nu een eigen paard, een hobby waar ze erg blij van wordt. Zelf hou ik van bestuurswerk, maar ik heb er te weinig tijd voor en heb van de meeste functies afscheid genomen. Om iets voor mezelf te hebben, kocht ik een motor, maar die staat vooral in de schuur. Aan een gezellig avondje kaarten met de buurt kom ik wel toe.
Kortgeleden konden we via de provincie begeleiding krijgen van een plattelandscoach. Dat leek me wel wat, ik wou met het bedrijf toewerken naar een stip op de horizon. Het pakte anders uit. De coach liet ons nadenken over wat belangrijk is. Willen we er op dit moment wel meer bij? Ons gezin vroeg om aandacht. Ik ben snel geneigd om in de waan van de dag door te blijven rennen. Sinds de coach ben ik iedere vrijdagavond om acht uur binnen en drink met Marissa een glas wijn op de bank. Dan praten we niet over het werk. Aan vakantie kwamen we wel altijd al toe, jaarlijks gaan we met het gezin een week naar de zon. Dat bevalt ons goed.”

Marissa

“In 2013 had ik het gehad met mijn baan in de zorg en wou ik graag thuis een zorgboerderij beginnen. Martijn zag het plan nog niet helemaal zitten, toen zich al twee kandidaten aanmeldden. Daarmee kon ik van start gaan. Ik kom oorspronkelijk uit Hilversum, vier hoog achter. Opeens woonde en werkte ik alle dagen thuis op de boerderij. De zorgboerderij vind ik fantastisch, mooier kun je het niet hebben. De hele dag is een feest. Zorg en dieren is een gouden combinatie.”

Boerderijeducatie
“We runnen het bedrijf nu met de vier hulpboeren. Martijn blijkt een natuurtalent in de zorgboerderij. We willen straks ook boerderijeducatie aanbieden. Ik weet dat ik dat enorm leuk vind om te doen, maar heb dan wel de neiging om er te veel energie in te stoppen. Een tijdje terug was de balans tussen het bedrijf en het gezin zoek. We waren alleen maar voor het bedrijf aan het rennen, maar hebben ook nog een jong gezin. Martijn ging om zeven uur ’s ochtends naar buiten en als ik hem dan om half tien ’s avonds weer zag, voelde ik me wel afgedraaid na een hele dag met de kinderen. De balans is inmiddels weer terug. We hebben de vrijdagavond nu voor onszelf. Toastje erbij, lekker.“

Schoonouders
“Dat mijn schoonouders hier ook wonen, was in het begin wel eens moeilijk. Ik ben direct, terwijl Martijn en zijn vader dat juist niet zijn. Ik was vijf dagen in de week aanwezig en wil alles leren over de boerderij, van het insemineren tot het verzorgen van de kalfjes, terwijl mijn schoonmoeder zich juist altijd afzijdig hield van het melkveebedrijf. En dan liep mijn schoonvader er ook nog tussendoor. Nu hij alleen nog werk buiten het erf doet, gaat dat beter.
Loslaten vinden Martijn en ik nog wel eens lastig. Als ik op een vrije dag iets zie op het erf, dan stap ik wel eens naar buiten om het te regelen. Zelf kan hij het moeilijk loslaten als ik de kalfjes verzorg. Martijn is goed in de rust bewaren, de blik op oneindig zetten en gewoon gáán, maar opruimen is niet zijn sterke punt. Als ik iets in de kliko gooi, haalt hij het er weer uit. Martijn is echt een gezelligheidsdier, als er ergens een gezellig groepje is dat iets wil organiseren, dan zet hij zich daar graag voor in.”