‘Het zal wel meevallen met verhuisdrift uit de stad’

Massaal verhuizen naar platteland zou in trek zijn. Maar als ik boer was, maakte ik me er niet druk om.

Zou het er dit jaar echt van komen? Van de voorspelde toestroom van stedelingen naar het buitengebied? Dat was waar makelaars vorig jaar de mond van vol hadden. De coronamaatregelen hielden mensen aan huis gekluisterd en dat viel niet mee. Zeker als het mooi weer was, viel het tegen om met het gezin op een kluitje te zitten met niet meer buitenruimte dan een balkon of een vensterbank. Het park dan maar? Daar was het druk. Heel druk.

Dan liever het platteland. Voor hetzelfde geld, of soms (veel) minder, heb je daar een riante woning met grote tuin en een heeeel groot park vlakbij. Dat park is niet zelden boerengrond waarvan het niet de bedoeling is dat je er je picknickkleedje uitspreidt, maar toch. Je struikelt er in elk geval niet over elkaar. En aangezien thuiswerken de norm aan het worden is en er op het platteland tegenwoordig ook internet is, hoef je niet langer om de hoek van je kantoor te wonen.

Bedrijfsvoering in gevaar

De interesse om te verhuizen zou zelfs zó groot zijn dat enkele makelaars spraken van hysterische taferelen. Ik heb een aantal boeren gesproken die daar niet blij van werden. Je hoeft immers maar één nieuwe buur te hebben die je bedrijfsvoering dwarsboomt en je toekomst kan er heel anders uitzien dan je voor ogen had.

Nu moet ik eerlijk zeggen dat als verkopers beginnen over hysterische toestanden, ik acuut wantrouwig word. Of iemand nou bloemkool verkoopt of huizen, zodra je gaat roepen dat de belangstelling gigántisch is, raak je iets bij mensen. Dan ontwaakt de gedachte: o jee, straks is het misschien wel op. Niet dat je nou zin had in bloemkool, je had eigenlijk helemaal niet aan bloemkool gedacht, maar dan ga je toch denken: oei, laat ik er maar snel eentje kopen nu het nog kan.

Geen zorgen over toestroom van randstedelijke coronavluchtelingen

Belangstelling wonen in het buitengebied

Roepen over een grote vraag, creëert een grote(re) vraag en als er één beroepsgroep is die dat haarfijn aanvoelt, zijn dat verkopers. Waaronder dus ook makelaars. Dus die vaststelling van gigabelangstelling voor verhuizen naar het buitengebied nam ik met een korreltje zout. Ervan dromen, ja, daar kan ik me iets bij voorstellen. Lekker even koekeloeren op Funda wat er zoal te koop staat, even de foto’s langs om te kijken hoe het er van binnen uitziet, het is leuk tijdverdrijf. Aan meer dan 1.000 van zulke plattelandsgluurders (ik doe het zelf soms ook) werd gevraagd: heb je belangstelling? Ja, zei ruim 12%. De vervolgvraag werd helaas niet gesteld. De ga-je-het-ook-echt-doen-vraag. Ik durf er wat om te verwedden dat er van die 12% dan maar een handvol mensen over zou blijven. Want verhuizen doe je niet even hup, omdat het je momenteel niet zo bevalt in je stad. Hoe graag makelaars ook willen verkopen, als ik boer was, zou ik me niet zo’n zorgen maken over een massale toestroom van randstedelijke coronavluchtelingen.