Boerin Henrike: ik vang alle ballen op

Henrike Flierman (38) is getrouwd met Bastiaan (40). Ze wonen in Diepenveen (Ov.) en hebben twee kinderen, Stijn (8) en Tessa (4). Bastiaan heeft in maatschap met zijn vader een bedrijf met 100 hectare akkerbouw en 90 rosékalveren. – Foto’s: Ronald Hissink

Nog maar kort geleden hakte Henrike Flierman een knoop door: ze zei haar baan als leidster in de kinderopvang op. Er werd meer flexibiliteit van haar gevraagd dan ze kon geven. “Hier op het bedrijf gaan dingen vaak anders dan gepland, als je baan dan ook nog eens wisselende werktijden heeft, wordt het helemaal lastig. Ik kreeg het allemaal niet meer gecombineerd.”

Misschien ga ik wel een cursus boekhouden volgen

Sinds 1 augustus zit ze thuis. Niet om achterover te leunen maar om zich te beraden op ‘hoe nu verder’. “Ik werkte parttime en had steeds het idee om in de tijd die ik overhield, te leren hoe ik de bedrijfsadministratie moest doen. Ik dacht: hoe moeilijk kan het zijn? Maar er bleek veel meer bij te komen kijken dan ik had verwacht en het kwam er steeds niet van om het te leren. Nu ik volledig thuis ben, wil ik kijken hoe ik het ga aanpakken. Misschien ga ik wel een cursus boekhouden volgen.” Daarnaast wil ze meer weten over de bedrijfsvoering. “Mensen zeggen vaak dat ik al heel veel weet, maar het voelt nog niet zo. We zijn aangesloten bij Salland Boert en Eet bewust om meer interactie te krijgen tussen boer en burger. Dat doen we door bijvoorbeeld rondleidingen te geven, maar dat kan ik voor mijn gevoel nog niet zelfstandig doen.”

Henrike zegde onlangs haar baan in de kinderopvang op. Ze wil zich nu meer gaan verdiepen in het reilen en zeilen van het bedrijf.

Kinderopvang op de boerderij

De rondleidingen op het bedrijf liggen momenteel stil. Veel schoolklassen willen graag in het najaar komen maar Bastiaan zit dan volop in de oogst en heeft er geen tijd voor. “Als ik meer van het bedrijf weet, kan ik het misschien gaan doen. Het lijkt me erg leuk.”

Van verschillende kanten kreeg ze de tip om kinderopvang op de boerderij te beginnen. De vraag is groot en ze heeft de opleiding en de ervaring. Toch ziet ze dat niet zitten. “Mijn eigen kinderen moeten ook naar zwemles, ik zie mezelf niet met een auto vol kindjes daarheen gaan omdat ik nou eenmaal de gastouder ben.” Voor ander werk staat ze op termijn wel open. “Het kan me niet zoveel schelen wat, maar ik zou het fijn vinden om iets voor mezelf te hebben, mijn eigen netwerk en collega’s.”

Ze werkt wel mee op het bedrijf, maar niet als het op machinewerk aankomt. In dat geval gaat ze koffie zetten of eten koken.

Werken met grote machines

Hoe haar rol op het bedrijf er verder uit kan zien, is een kwestie van zoeken en proberen. “We hebben een akkerbouwbedrijf. Het is misschien heel cliché, maar ik denk dat het dan voor veel vrouwen best lastig is om volledig mee te werken met al die grote machines die je moet kunnen besturen. Er zijn vrouwen die het doen, maar ik ben niet zo iemand. Kalveren voeren doe ik wel, zolang ik het met de kruiwagen af kan. Moet de trekker eraan te pas komen, dan ga ik de koffie regelen of het eten koken.” Ze vat haar inbreng op het bedrijf samen: “Ik zit niet op de trekker, maar ik loop overal omheen en vang alle ballen op. Ik ben de olie die zorgt dat alles gesmeerd blijft lopen.”

Nu kan ik zien wat er aan de hand is

Soms is daarvoor best veel olie nodig. “Dan heb je iets gepland maar ineens gaat de telefoon en komen ze morgen aardappelen halen. Daar gáát je planning dan.” Ze woont nu vijf jaar op het bedrijf en heeft geleerd zich bij zulke grilligheden neer te leggen. “Ik vind het nog steeds wel lastig, maar toen we nog niet op het bedrijf woonden, was het nog veel lastiger. Dan zag ik niet waaróm Bastiaan niet om zes uur thuis was voor het eten. Nu kan ik zien wat er aan de hand is en dan bedenk ik zelf dat het waarschijnlijk een halfuur later wordt.”

De ruimte op een boerenbedrijf vindt ze heerlijk. Het grillige verloop van het werk is soms nog wel lastig.

Samen koffie drinken

Van dit alles had ze geen idee toen ze verkering kreeg met een boer. “Ik woonde wel in een dorp en was meer van het platteland dan van de stad. Ik dacht: op een boerderij zie je elkaar lekker veel. Maar in de praktijk zie ik Bastiaan overdag heel weinig. Ook in de weekenden werkt hij. Dat was ik van huis uit niet gewend. Het betekent dat de verzorging van de kinderen en de huishouding voor het grootste deel op mij neerkomen. Er staat tegenover dat we veel kleine momenten met elkaar pakken. Zo drinken we meestal samen koffie en als Bastiaan daarvoor niet naar huis kan komen, ga ik met een thermoskan naar het land.”

Ik leer steeds bij

Tijdens zulke momenten gaat het over van alles en nog wat, van de kinderen tot aan de regelgeving. “Vaak bespreken Bastiaan en zijn vader dan meteen het werk dat nog moet gebeuren. Ik voel me dan niet buitengesloten, ik heb de kennis immers nog niet. Als ik vragen heb, kan ik ze gewoon stellen en ik krijg ook serieus antwoord. Zo leer ik steeds bij.”