1973: Wiebelig de bult op met de opraapwagen

De foto hieronder uit 1973 zal voor veel lezers een ‘o ja‘-reactie ontlokken. Want zo ging het toen: een plek op het erf, al dan niet verhard en hup, lossen maar. Zo goed en zo kwaad als het ging met de trekker en volle opraapwagen achteruit de bult op rijden, klep los en dan proberen de vracht zo gelijkmatig mogelijk te lossen.

Niet zelden stond de oude garde paraat om plukken gras die ernaast vielen, met de hooivork weer omhoog te steken. Er werd een redelijk compacte bult gemaakt en voor toen was het een degelijk staaltje werk.

_{Lees verder onder de foto}

Het was een hele kunst om de vracht gras uit de opraapwagen een beetje gelijkmatig over de bult te verdelen. – Foto: Misset

Jongelui van nu zullen het echter hoofdschuddend aanzien: wat een geklungel. Maar zij hebben makkelijk praten. Nu zijn er rijkuilen met betonnen zijkanten, nu zijn er kuilverdelers, nu zitten er messen op de geïntegreerde hakselaars.

Opraapwagen betekende enorme verhoging productiviteit

De opraapwagen op de foto is van het eenvoudigste soort. Er zaten nog geen messen op, alleen een pick-up die al draaiende in combinatie met een bodemketting het losse gras de wagen in trok. Het verhoogde de arbeidsproductiviteit enorm en dankzij deze wagen kon ook gras van verderaf gelegen percelen snel bij huis gehaald worden.

De opraapwagen maakte het tevens mogelijk om gras met een eventueel conserveringsmiddel mooi gelijkmatig over de kuil verdeeld te krijgen, iets dat met de veelgebruikte grijpers bij torensilo’s niet goed lukte.

Een aandachtspunt bleef het afdekken van de bult. Onderzoekers van Wageningen UR kwamen regelmatig kuilen tegen met plastic dat aan de zijkanten net te kort was.