Columnistenwedstrijd (6): Eens een boer, altijd een boer

De oproep van Boerderij leverde veel inzendingen op. Prachtige verhalen, uiteenlopend van ontroerend, grappig en serieus tot vrolijk en verdrietig. Uit al die inzendingen selecteerde de redactie de tien beste. De laatste inzending is de uiteindelijke winnaar, die elke maand een column gaat schrijven voor Boerderij.

Dit is de column van Rosalinde Focker, boerin in Noord-Holland.

Eens een boer, altijd een boer

“Mooi weer hè, het lijkt wel voorjaar! Nog 12 dagen en dan gaat Harmen weer mesten? Want dan mag het weer hè! Zou het land dan droog genoeg zijn? Er is de afgelopen weken wel water gevallen hoor, man het is overal zo nat!”

Ik neem een slok van mijn koffie en hoor mezelf zeggen: “Ja hoor pap, ik weet het niet hoor, ze delen de mesttank met de buurman hè. En volgens mij hebben ze laatst nog mest overgepompt, dus er is nog wel ruimte nu.”

Melkprijzen zoeken op de tablet

Ik probeer het gesprek een andere wending te geven, ik ben immers even weg van de boerderij en wil wel graag een keer over iets anders praten. “Hoe gaat het met de tablet, zit je nog wel eens op Facebook? Ik hoorde van mama dat je er niet meer op mocht kijken, want je hebt allemaal vriendschapsverzoeken verstuurd?”

“Ja, die dikke vingers op dat scherm, het gebeurde gewoon zomaar! Maar ik heb laatst de melkprijs opgezocht. Die blijft de laatste tijd mooi gelijk, dat is fijn. Voorheen kon ik dat allemaal niet opzoeken hè, toch wel fijn zo’n tablet.” Mijn vader kijkt er serieus bij.

Ik antwoord: ”Joh pap, waar maak je je toch nog steeds zo druk om, de koeien zijn al meer dan 10 jaar weg?”

Ik hoor hem zeggen dat ik gelijk heb, maar al snel wordt er gevraagd of ik al weet wanneer de nieuwe trekker op de boerderij komt. Ik zeg maar dat ik er nog niets over heb gehoord. Deze gesprekken zal ik nog heel vaak voeren. Gesprekken over koeien, trekkers, land, melk … Het is zijn leven en ook mijn leven.

Veemarkt, veiling; het meeste is er niet meer, maar dat onuitputtelijk stofje dat bij boeren door de aders stroomt is er nog steeds

Onuitputtelijk boerenstofje

Wat is ‘boer’ zijn toch een bijzondere levensinvulling, een soort onuitputtelijk stofje dat door je aders stroomt, iets waarmee je geboren wordt, en waarschijnlijk ook mee zult sterven. Iets waarmee je altijd bezig blijft, zelfs wanneer dat dus eigenlijk niet meer hoeft.

De laatste tijd is er natuurlijk veel gebeurd in de boerensector: nieuwe wetten en de boerenprotesten. De emoties die je op de gezichten van oudere boeren ziet, doen mij pijn. De generatie die voor ons heeft gebouwd, die heeft geïnvesteerd in de toekomst, in melkquotum en sterk vee. De generatie die naar de veemarkt ging of naar de veiling. Het meeste is er niet meer, maar dat onuitputtelijk stofje dat bij boeren door de aders stroomt, dat is er nog steeds.

Wat mij betreft hebben we het volgende week weer over het aankomende mestseizoen, de melkprijs. En o ja, misschien weet ik dan wel wanneer de nieuwe trekker bij ons op de boerderij komt.