Columnistenwedstrijd (5): Eindelijk een nieuwe voerwagen

De oproep van Boerderij leverde veel inzendingen op. Prachtige verhalen, uiteenlopend van ontroerend, grappig en serieus tot vrolijk en verdrietig. Uit al die inzendingen selecteerde de redactie de tien beste. De laatste inzending is de uiteindelijke winnaar, die elke maand een column gaat schrijven voor Boerderij.

Dit is de column van Ilona Nobel-van Langen, boerin in Berkhout (N.-H.).

Eindelijk een nieuwe voerwagen

Na lang prakkiseren hebben we een nieuwe voerwagen aangeschaft. De afgelopen weken hebben we urenlang zoekmachines geraadpleegd om ons te verdiepen in voersystemen, waardoor we in een filterbubbel zaten. Wat ben ik blij dat we eruit zijn. Geen pop-upjes meer, adverteerders, geen gemaal.

Om de een of andere reden zijn de meeste mechanisatiebedrijven met mengwagens naar onze smaak in het oosten van het land gevestigd, dus zijn er wat reisjes aan voorafgegaan met het nodige brandstofverbruik. Het zijn mooie uitjes om samen te ondernemen, maar als ik een mengwagen zie, kan ik er weinig van zeggen.

Eerst proefdraaien

Het gaat uiteindelijk om de opname van de koe en daarom wilden we eerst proefdraaien met wagens die verschillende soorten vijzels hebben. Geduldig hebben we gewacht tot wagens in de verhuur beschikbaar waren. De ene keer haalde mijn man de wagen zelf af, de andere keer werd een wagen thuisbezorgd.

Op een dag kwamen er zelfs twee diepladers achter elkaar aan het pad op gereden. Even kreeg ik het Spaans benauwd: een proeverij aan mengwagens op je erf, hoe pak je dat aan? Terwijl ik al slikkend mijn man vroeg waar we dat allemaal kwijt moesten, knikte hij dat het wel te behappen was.

Maar een keuze maken viel niet mee. Zelfs brochures van mengwagens uit 1990 kwamen nog boven tafel, nadat het kantoor weer eens opgeruimd was. Ook deze werden meegenomen in de prijs-kwaliteitverhouding. Alles werd afgewogen.

Tijdens het doorroeren van de smeuïge stamppot vroeg ik me af of ik zelf wel structuurrijk eten aan het klaarmaken was

Structuurrijk eten

Bij het klaarmaken van boerenkool merkte ik dat mijn hoofd pas echt overvol zat. Ik moest om het hoekje de stal inkijken om te zien hoe de koeien geduldig achter het voerhek stonden te wachten tot het voer ervoor werd gegooid om even aan het ruwvoer te ruiken, de structuur bekijken, om vervolgens weer naar de pruttelende pan met aardappelen te rennen. De kant-en-klaar gekochte boerenkool, voorgesneden en drie keer gewassen in ijswater, voegde ik vrijwel gedachteloos toe en 20 minuten later stond ik de melk, boter en azijn erdoorheen te mixen met de keukenmixer. Ik heb nooit een stamper gebruikt na deze vindingrijke tip van mijn schoonmoeder, maar voor het eerst vroeg ik me af toen ik het smeuïge stamppotje nog eens doorroerde of ik zelf wel structuurrijk eten aan het klaarmaken was.

Voerrobot in huis

Eindelijk aan tafel zat mijn man nog steeds googelend op zijn laptop. Jochem, onze dreumes van een jaar gooide het eten door de kamer. Remco onze zoon van drie haalde de spekjes er alsnog tussenuit.Tijdens het snijden van de worst bedacht ik me waar iedereen op aan het wachten was; of ik voortaan toch een staafmixer moest gebruiken, de ouderwetse stamper tevoorschijn moest halen, de keukenmachine op wieltjes nog moet worden uitgevonden, of zou het tijd worden voor een voerrobot hier in huis?