‘Verhuizen na bedrijfsbeëindiging: we hebben een maand’

Het is onvoorstelbaar dat we de boerderij voor altijd gaan verlaten. En dat middenin de coronacrisis.

Na ruim negen jaar schrijven voor Boerderij ga ik binnenkort stoppen als columnist. Natuurlijk zal ik komende weken nadenken over wat ik u wil meegeven en waar ik u voor wil bedanken. Wat ik allemaal aan reacties heb ontvangen en hoe u samen met mij, met ons, het wel en wee heeft gevolgd van de geboorte van een gezin op een boerderij en ook het verlaten van dit bedrijf. En het hele proces er tussenin. Maar eerst wil ik nog vertellen over de verhuizing en hoe dat gaat.

Coronaperiode is angstig

Nu, midden in de coronaperiode, is het angstig. Want wie heeft het virus, wie heeft het niet? Ik moest in het begin nog regelmatig naar het werk.

Inmiddels is het ruim drie weken geleden dat ik in contact ben geweest met collega’s, dus die besmettingskans is nu weg.

Op de boerderij gaat het werk onverminderd door. Dat moet ook wel, want we leven samen met levende dieren. De nieuwe boer heeft zijn onderhoud te doen, de dierenarts komt langs, er wordt samengewerkt met de andere locatie.

De nieuwe boerin komt veel over de vloer met haar anderhalfjarig zoontje (…). Zolang we elkaar maar niet aanraken, hopen we dat het goed zal gaan

De nieuwe boerin komt veel over de vloer met haar anderhalfjarig zoontje. De kinderen ontmoeten elkaar toch op het erf, dus zolang we elkaar maar niet aanraken hopen we dat het goed zal gaan. En dan onze ouders, allemaal begin 70, twee van hen met een kwetsbare gezondheid. We gaan op ‘raamvisite’, bellen en skypen wat af.

Man, man, wat moeten veel ondernemers het zwaar hebben in deze coronatijd

Gelukkig wonen we op een boerderij met veel ruimte om ons heen en naast een bos. Ik rij bijna elke dag paard en ben met de kinderen veel buiten.

Henk is veel in ons nieuwe huis, daar gaat ook de bouw gewoon door. Eerst was het spannend omdat het heel erg druk was bij de aannemers, schilders en stukadoors, maar nu alle projecten in de woningbouw stil liggen, begint onze verbouwing een week eerder. Fijn voor ons, maar man, man, wat moeten veel ondernemers het zwaar hebben.

Daarom kopen we, zeker nu, zoveel mogelijk lokaal, steunen we ondernemingen die het kunnen gebruiken en proberen we in deze periode er het meeste van te maken.

Het is onvoorstelbaar, letterlijk, om te bedenken dat we de boerderij gaan verlaten – voor altijd

De verhuizing is een raar proces, te meer omdat we een maand de tijd hebben om ‘over te gaan’. Het is onvoorstelbaar, letterlijk, om te bedenken dat we de boerderij gaan verlaten. Voor altijd.

Gelukkig is de plek waar we naartoe gaan prachtig. Het heeft alles waar we als gezin ons geluk kunnen hervinden.

Maar in ons is het nog stil, ik denk door de mengeling van onze gevoelens. De foto’s die we afgelopen jaar hebben laken maken van het werk op de boerderij, verwerk ik nu in een mooi album. Dat komt vast vaak op tafel, nu en later. Met mooie en minder mooie herinneringen aan dit stukje aarde waar Henk, zijn ouders en grootouders voor hem, beheerder van mochten zijn.

We zullen het stukje land missen, maar weten dat het in vertrouwen aan heel goede andere handen is overgedragen.