‘Ons bedrijf is verkocht’

De laatste maand, de laatste week, de laatste dag … En toen was het zover. We zaten bij de notaris. Terwijl ik daar zat, wilde ik weg.

De boerderij is verkocht. Op vrijdagochtend 31 januari zijn Henk, ik, de kopers en onze makelaar naar de notaris gegaan. Een heel gekke dag.

Terwijl ik daar zat, wilde ik eigenlijk weg. Weg van dit gevoel en van deze gebeurtenis.

En dat is gek en toch ook weer niet, want dit was het doel. Op 4 maart 2019 besloot Henk om de boerderij te verkopen, op 1 juni kwam het bedrijf op de markt en vlak voor de kerst zijn we samen met de kopers tot een deal gekomen. Eigenlijk een droomscenario voor iedereen die deze beslissing neemt.

Alles financieel en administratief afstemmen

Afgelopen januari stond in het teken van alles financieel en administratief afstemmen. En dan die laatste maand. Die week. Die dag. Hoewel er geen greintje twijfel is, want we hebben er echt álles aan gedaan, was het gek.

Het is ook fijn dat Henk op zondagochtend naast me wakker wordt in bed, in plaats van dat hij met het ontbijt komt aanschuiven

Het is heerlijk om op skivakantie te gaan zonder je druk te maken over vervanging of andere zaken die daarbij komen kijken. Het is ook fijn dat Henk op zondagochtend naast me wakker wordt in bed, in plaats van dat hij met het ontbijt komt aanschuiven. En dat hij, terwijl ik wat huishoudelijke klusjes doe, met de kinderen in de kamer het avondeten voorbereidt. Dat gevoel kennen maar weinig boerinnen. Het geeft rust. Heel erg veel rust.

In 2018 heb ik elke vrije dag besteed aan een ‘overlevingsplan’ voor de boerderij

Het is onwerkelijk, want de afgelopen twaalf jaar zijn heel zwaar geweest. Het lijkt dan ook bijna niet te kunnen dat de verkoop en het gevoel bij de kopers zo goed is. We zijn het niet gewend, dat iets bijna vanzelf lijkt te gaan. Maar het is niet vanzelf gegaan.

In 2018 heb ik elke vrije dag besteed aan een ‘overlevings’plan voor de boerderij. Henk had naast zijn normale 60- tot 70-urige werkweek ook alleen maar afspraken voor een alternatief plan.

Naar Utrecht, Amsterdam, Parijs, België, Zwolle, Enschede, we zijn overal naartoe gereisd. Op zoek naar ideeën, naar partners, naar alternatieve financieringen.

Ook onze ouders hebben tot het einde tomeloze inzet getoond

We hebben gesprekken gevoerd met bedrijven, de bank, met verschillende overheden. Een brainstormsessie met een groep mensen van binnen en buiten de sector.

En ondertussen draaide het bedrijf, ons gezin en mijn werk door mede dankzij de ouders van Henk. Die hebben ook, ik zou zeggen tot het einde, tomeloze inzet getoond.

Maar ook voor hen is het nu rust. Niet de rust die we hadden bedacht maar wel die nu nodig is.

Mensen uit het dorp kwamen langs om ons een hart onder de riem te steken. De dominee kwam op de koffie

We zijn heel erg blij met de kopers, jonge en enthousiaste broers met hun vrouwen en ouders. Dat komt echt helemaal goed.

Maar die laatste week was echt heftig. Afscheid van de melkers, de veekoopman, de voerspecialist, de dierenarts, de tankwagenchauffeurs, het agrarisch uitzendbureau, onze jager, de gasolieboer.

Mensen uit het dorp kwamen langs om ons een hart onder de riem te steken. De dominee kwam op de koffie. Het was net even of er iemand was overleden.

Wat Henk straks gaat doen? Eerst maar eens bijkomen!