Terug naar 1936: zeugen voeren in de sneeuw

De varkens op de foto zijn van het landrasype. Veel kleine boeren hadden een voorkeur voor deze varkens met lange hangoren. Ze waren vruchtbaar maar de vleesaanzet was matig. Rijksveeteeltconsulten stimuleerden het zuivere Yorkshire-ras maar niet iedereen ging daar zomaar in mee. – Foto: Misset

Zeugen houden in de winter, in 1936 was dit een manier. De huisvesting was niet veel meer dan een geraamte van wat palen en stammetjes, overdekt met plaggen en restanten aardappelloof. Daarbinnen konden de dieren schuilen tegen wind en regen. Als het gesneeuwd had, was dat geen reden om binnen te blijven. Ook dan liepen de dieren kennelijk graag buiten. Op de foto worden ze juist bijgevoerd met een beetje krachtvoer, de brokken worden uit de emmer uitgestrooid, voeren naar behoefte was nog geen gemeengoed.

Inkomen varkenshouders steeg weer

Achter op de foto staat geschreven dat de zeugen weliswaar schraal zijn, maar wel goed gezond. En daar ging het maar om. Dankzij frisse buitenlucht, beweging en wat extra voer, konden ze heel wat hebben. Geld voor luxere huisvesting was er trouwens helemaal niet. De meeste boeren waren in 1936 financieel net aan het opkrabbelen van de dramatische crisis van de jaren dertig. De prijzen waren sinds 1931 beroerd geweest en gezinsinkomens negatief. Pas in boekjaar 1936-1937 kwam het gemiddelde inkomen weer boven nul uit. Prijzen trokken aan doordat het gonsde van een nieuwe oorlog.

Krimp varkensstapel

Oorlog betekende schaarste en dus hogere prijzen. Het liep echter anders. Omdat varkens gezien werden als concurrenten voor mensen als het ging om graan voor brood, moest hun aantal krimpen. Dat gebeurde ook, gemiddeld met een kwart. Maar er waren ook heel wat varkens die verdwenen in het ‘grijze circuit’ en in hutjes zoals op de foto.