Daarom ben ik boer: ‘Zelf aan de knoppen draaien’

Carolien van Hooijdonk (25) woont met haar vriend in Ossendrecht (N.-Br.). Haar ouderlijk bedrijf staat 7 kilometer verderop, in Huijbergen. In maatschap met haar ouders houdt ze daar verdeeld over vier stallen 90.000 leghennen. Een derde heeft het Beter Leven-keurmerk 1 ster, de rest is scharrel. Naast het bedrijf werkt Carolien 20 uur per week buiten de deur als assistent-accountant. – Foto’s: Peter Roek

“Als kind zag ik de kippen als iets van mijn ouders. Zelf wilde ik liever dierenarts worden. Niet van varkens en koeien maar van kleine huisdieren. Ik was dol op dieren, vooral honden, die hebben we zelf ook.

Later ben ik de has gaan doen met het idee dat ik dan een bredere basis zou hebben dan wanneer ik diergeneeskunde zou gaan studeren. Mijn eerstejaarsstage liep ik op een kippenbedrijf. Toen sloeg alsnog de vonk over. Ik voelde: dit is toch wel mijn ding. Ik kreeg zin in het ondernemerschap, maar wel in combinatie met kippen. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, met varkens en koeien heb ik niks maar een kip, die hééft gewoon iets.

Ik vertelde mijn ouders dat ik toch interesse had in het bedrijf en dat als er een mogelijkheid was, ik het graag over wilde nemen. Ze waren erg verrast, ze hadden er al geen rekening meer mee gehouden.

_{Lees verder onder de foto‘s.}

Een deel van de eieren wordt lokaal afgezet, onder meer via deze eierautomaat.

Wil de overheid ons hier weg hebben?

Zorgen over dreiging vogelgriep

Als ondernemer kun je zelf aan de knoppen draaien, dat spreekt me aan. Je hebt invloed op de resultaten en die waren de afgelopen jaren, mede dankzij hoge prijzen, goed. Maar er zijn ook zorgen. Elk najaar is er bijvoorbeeld de dreiging van vogelgriep. Dat is erg, maar je kunt erop anticiperen. De overheid is echter onvoorspelbaar. Neem de stikstofdiscussie. Ons bedrijf ligt 350 meter van natuurgebied de Brabantse Wal. Zijn we een piekbelaster? We weten het niet zeker. Wil de overheid ons hier weg hebben? Als dat zo is, mag je niet ergens anders opnieuw beginnen, je krijgt een beroepsverbod. Dat vind ik heel erg heftig. Wie krijgt dat nou in Nederland, alleen criminelen toch? Maar ik ben helemaal geen crimineel. Sterker nog, we doen maatschappelijk gezien best veel. Een deel van onze eieren zetten we lokaal af en we hebben een eierautomaat langs de weg. Als wij moeten stoppen, stopt ook dat. Daar denkt de Provincie volgens mij helemaal niet aan.

Dit is waar het om gaat: verse eieren. Vanwege de vogelgriep laat Carolien momenteel niemand toe in de stallen.

Onzekerheid over toekomst

Dit had ik twee jaar geleden, toen ik besloot boerin te worden, niet gedacht. De onzekerheid over mijn toekomst is nu ineens heel groot. Ik wil best meedenken over een oplossing. Het bedrijf hoeft voor mij helemaal niet groter, iets kleiner is ook goed, dan kan ik het later alleen doen. Ik wil ook best verhuizen naar een andere plek, verder weg van een natuurgebied. Geen probleem, als ik m’n eigen ding maar kan doen. Want daarom ben ik boerin.”