Daarom ben ik boer: ‘Ik wil verbinden’

IJsbrand Snoeij (54) woont met echtgenote Caroline in Barneveld (Gld.). Daar zijn ze mede-eigenaar van ’t Paradijs dat een zorgboerderij combineert met een biologisch agrarisch bedrijf. Er zijn 40 Brandrode zoogkoeien, 80 vleesvarkens, kippen en een tuinderij van 6,5 hectare. Het bedrijf biedt tal van andere opties, zoals catering en rondleidingen. Op het erf is ook een winkel aanwezig. Meer info over het bedrijf is te vinden via: www.boerderijparadijs.nl – Foto’s: Jan Willem Schouten

“Mijn vader werkte in de financiële wereld, maar hij wilde boer worden. Daarom verhuisden we toen ik 12 was naar het platteland van Nijkerk. Tot dan toe was ik bezig geweest met elektrotechniek, ik knutselde radio’s in elkaar en knipperlichtinstallaties. Na onze verhuizing, sloeg mijn interesse als een blad aan de boom om. Vanaf toen wilde ik ook boer worden.

_{Lees verder onder de foto‘s.}

Een winkel, catering, varkens, kippen, vleesvee en dat alles in combinatie met een zorgboerderij. Dat was IJsbrands droom en die kwam uit.

Onze droom spatte uit elkaar, het was ontzettend pijnlijk

Vader overleed plotseling

We zouden het samen gaan doen, mijn vader en ik. Hij zei: IJs, jij zorgt voor de kennis, ik voor het geld. We begonnen klein met 150 kippen, varkens en een grote moestuin en ik ging naar de mas. Omdat mijn broertje een verstandelijke beperking heeft, waren er ook al wat vage plannen om iets met zorg te gaan doen. Maar toen ik 16 was, overleed mijn vader totaal onverwacht aan een hartaanval. Onze droom spatte uit elkaar, het was ontzettend pijnlijk. Na de mas ben ik Tuin- en landschapsinrichting gaan studeren en daarna nog ruimtelijke planvorming aan Wageningen Universiteit. Daardoor kon ik wel met landbouw bezig zijn al was ik zelf geen boer. De droom bleef me echter achtervolgen.

Kippen maken ook deel uit van de gemengde bedrijfsopzet.

Toekomstplan

Toen ik 21 jaar geleden voor het eerst op een zorgboerderij kwam, gebeurde er iets. Ik voelde: dit ben ik, dit is mijn roeping! Ik was inmiddels getrouwd, Caroline was lerares. Samen dachten we: ‘Wat zou het mooi zijn als we kinderen met een kwetsbare achtergrond zouden kunnen combineren met een boerderij. Maar hoe?’ In 2003 kwam deze boerderij op mijn pad. Ik schreef een toekomstplan voor de toenmalige eigenaren maar uiteindelijk werd ik gevraagd om het zelf te gaan doen, samen met Caroline. Ik herinner me nog het telefoontje, ik krijg er nu weer de rillingen van. Veel mensen hadden al gezegd: een zorgboerderij? Dat gaat niet lukken. Maar mijn droom was sterker en voor het laatste duwtje in de juiste richting, hebben we hulp van God gehad, dat weet ik zeker.

Ik doe het met heel veel plezier, passie en ondernemerschap

Ik ben zo dankbaar. Dit is zulk mooi werk om te doen. Ik ben boer en tegelijk kunnen mensen hier zijn wie ze zijn. Hier is een plek om te leren, te spelen, te ontmoeten, samen te eten en tot rust te komen. Ik doe het met heel veel plezier, passie en ondernemerschap. En ja, ik maak winst. Maar dat is voor ons bedrijf geen doel op zich. Het is een middel om hier een samenleving op te bouwen waarin ik mensen kan verbinden aan elkaar en aan biologische landbouw. Dat is mijn drijfveer, daarom ben ik boer.”

Een tuinderij, deels onder glas, levert biologische groenten.