1934: Zeug laten grazen aan een touw

Deze foto is geschoten in 1934. Een zogende zeug krijgt een tuigje omgebonden, zodat ze vastgezet kon worden op een graasplek die niet afgerasterd was. Dat gebeurde wel meer in die tijd en omdat niet elke zeug even makkelijk was met het ombinden, was het advies om dat tijdens het voeren te doen. Dan stond ze stil en had ze even geen aandacht voor andere zaken.

_{Lees verder onder de foto.}

In de jaren ’30 zat de varkenshouderij heel anders in elkaar dan tegenwoordig. Veel boeren hadden wel een of twee zeugen met wat biggen die ze zelf afmestten of verkochten op de markt. Weidegang hoorde erbij en wie geen omheind weitje of boomgaard had, bond het varken een touw om en liet het vastgepind grazen. – Foto: Misset

Crisis

Misschien dat de boer wel aan andere zaken dacht, want het waren de jaren dertig, de jaren van crisis. De beurskrach die in 1929 in Amerika plaatsvond, had de hele wereld meegetrokken in een diepe depressie.

Moeizame export

Ook Nederland ontkwam niet aan de gevolgen en met name de landbouw werd flink geraakt. Dat kwam deels door de starre overheid die vasthield aan de zogenaamde gouden standaard. De waarde van de gulden moest blijven wat-ie was, terwijl veel landen om ons heen de waarde van hun munt lieten zakken. Daardoor konden ze exporteren, iets wat voor Nederlandse boeren steeds lastiger werd.

Tarwewet

Uiteindelijk, in 1931, lanceerde de overheid de eerste officiële steunmaatregel in de vorm van de Tarwewet. Die schreef voor dat een bepaald deel binnenlandse tarwe gebruikt moest worden om brood mee te bakken. Later volgden crisiswetten voor andere sectoren en in 1933 werden ze allemaal op een hoop gegooid onder de Landbouwcrisiswet die in 1934 van kracht werd.

Vrijheid ingeperkt

Hoewel er financiële steun kwam, hield die ook in dat de vrijheid van boeren om ‘maar raak te produceren’, werd ingeperkt.