Vooral zorgen over geld, niet over het coronavirus

Weer zijn de coronaregels aangescherpt, en weer duurt alles langer dan gehoopt. Zeker tot in december zal iedereen te maken hebben met beperkende maatregelen. Wat er daarna gebeurt, is afwachten. “Het zijn onzekere tijden”, beaamt akkerbouwer Tonis Boot uit Kruiningen (Zld.). De fritesaardappelen van de oogst uit 2019 moest hij deels afzetten als veevoer met een bijbehorende lagere prijs. De oogst van dit jaar zit weliswaar in de schuur, maar wat daar volgende zomer mee gaat gebeuren? Niemand die er op dit moment iets zinnigs over kan zeggen. “Afnemers weten op dit moment ook niet waar ze aan toe zijn.”

Ik zit meer op een eilandje

Boot merkt dat door de gevolgen van corona voor hem ‘de lol er een beetje afgaat’. “Het is niet alleen de onzekerheid, ook alle bijeenkomsten liggen stil. Ik zit daardoor meer op een eilandje en als het dan ook niet lekker loopt met de afzet en het groeiseizoen was moeizaam, dan is dat allemaal niet leuk. Laat ik het zo zeggen: ik heb weleens een mooier jaar gehad. Maar verder blijf ik er vooral nuchter onder want je hebt er verder toch geen invloed op.”

Soms bel ik een leverancier of ik wat uitstel kan krijgen

Financiële gevolgen corona

Nuchter blijven, dat noemen meer boeren. Zoals Adrian Langereis in Ten Boer. Hij is melkveehouder en de financiële gevolgen van corona gaan ook aan hem niet voorbij. “Dit jaar zou volgens de voorspellingen een goed melkjaar worden, met hoge prijzen. Maar dat werd het niet. Ik denk dat het op jaarbasis wel vier cent scheelt. Ik vraag me weleens af: wanneer houdt dit op? Het is nu nog redelijk dat wil zeggen: het kon nog veel erger. Maar de melkprijs is toch niet genoeg om mijn kosten te dekken. Dat, plus al dat geneuzel over stikstof, daar heb ik mentaal meer last van dan van die coronamaatregelen want ik heb wel rekeningen te betalen. Soms bel ik een leverancier of ik wat uitstel kan krijgen. Iedereen is bereid mee te denken en ik blijk zeker niet de enige met die vraag.”

Manier van werken tijdens coronacrisis

Zijn prioriteit ligt nu bij het in de benen houden van het bedrijf, de coronamaatregelen laten hem verder onverschillig. “Corona? Wat is dat?”, zegt hij bij wijze van grap. “Het speelt hier amper al komt het nu wel dichterbij dan in het voorjaar. Nu zijn er in de buurt enkele mensen positief, dichterbij hoeft het van mij niet te komen. Maar het houdt me eigenlijk niet zo heel erg bezig. Pas in de supermarkt of als ik de kinderen naar school breng, word ik ermee geconfronteerd maar hier op de boerderij gaat alles gewoon door. Door de maatregelen verandert de manier waarop ik mijn werk doe niet.”

_{Lees verder onder de foto.}

Dalende melkprijs en fritesaardappelen die als veevoer verkocht zijn, veel boerenbedrijven hebben last van de corona-effecten. – Foto: Hans Prinsen

Pijnlijk

Net als Adrian, ligt ook Wilma Bierhof uit Dalerpeel (Dr.) niet wakker van de coronamaatregelen maar de impact op hun vleesveebedrijf is wel erg groot. Normaal gesproken worden elke maand zes tot acht ossen geslacht, nu hooguit twee. “We leveren veel aan restaurants maar die zitten dicht. We leveren nog wel aan een hotel in de buurt, maar dan heb je het niet over duizenden euro’s. Als we de huisverkoop niet hadden gehad, hadden we de stekker er al uit kunnen trekken.”

Extra pijnlijk was het dat ze onlangs zestien ossen naar de reguliere slacht moest doen omdat de eigen slager geen afzet had voor de dieren. “We hebben echt een andere kwaliteit dan regulier vleesvee. Bij ons gaat het niet om stieren maar om ossen die zoveel mogelijk in de wei lopen en groeien op gras. We mesten ze tot ze een jaar of drie zijn. Het kost alles bij elkaar wat meer maar het geeft luxe vlees dat goed betaalt. Niet als het met de bulk mee moet.”

Financieel moeten we de broekriem aanhalen

Ervan wakker liggen doet ze evengoed niet, want behalve de financiële gevolgen is corona toch een beetje ver-van-het-bed. “Een tante heeft het gehad en was een paar dagen ziek, maar verder merken wij er in onze omgeving helemaal niks van.” Het maakt dat ze nog alle dagen met plezier haar werk doet. Eenzaamheid is er ook niet bij, de boerderijwinkel heeft veel aanloop. Samengevat: “Financieel moeten we de broekriem aanhalen, maar dat zijn we wel gewend. Daar raak ik niet depressief van. En zal ik je eens wat zeggen? Het wordt vanzelf weer een keer beter.”