1962: Bietenkar op weg naar de stal

Op de foto staat dat dit in 1962 was maar het kan ook goed eerder zijn geweest. De wagen heeft namelijk houten wielen en die reden er toen al niet veel meer rond. De opzetstukken bleven nog wel een hele poos. Hiermee was een platte wagen te veranderen in een kar met inhoud voor het transport van aardappelen, zakken graan en zoals op de foto: voederbieten.

_{Tekst gaat verder onder de foto}

Een deel van de voederbieten werd direct na de oogst in november de stal in gereden om te voeren aan de koeien, zoals op de foto. De rest werd vorstvrij ingekuild voor later gebruik. Ook het loof werd gevoerd.

Voederbieten ooit succesnummer

De teelt daarvan was toen al bezig aan een neerwaartse lijn, maar ooit was het een succesnummer. Toen begin 1900 kunstmest beschikbaar kwam, spoten de bieten de schrale zandgronden uit, het areaal groeide en groeide en toen in de Tweede Wereldoorlog de import van krachtvoer lastig werd, was de biet helemaal een uitkomst.

Meer te verdienen met suikerbiet

Dat effect bleef nog lang, het totale areaal bedroeg 67.000 hectare in 1948, een piek in de tijd. Toen de foto gemaakt werd, was de piek echter nog maar half zo hoog. Dat de voederbiet aan populariteit inboette, schreef een onderzoeker van Wageningen destijds toe aan de suikerbiet waarmee meer te verdienen viel. De koppen en het blad gingen naar de koeien, de suiker was voor de fabriek.

Dubbeldoelgewas

Het was zogezegd een dubbeldoelgewas en het areaal liet dan ook een stijgende lijn zien. De teelt was ook steeds makkelijker geworden, dat vergrootte de aantrekkelijkheid. Nieuwe rassen maakten het dunnen en op enen zetten overbodig en ontwikkelingen in machines maakten het rooien eenvoudiger. Maar het naar huis brengen, bleef lang een kar-met-paard methode.