1932: Bijenvolk met korf te koop

Op de foto is een bijenmarkt te zien in 1932. Er waren er toen talloze, minstens twintig van Heerenveen tot Eerbeek aan toe. De bijenteelt was in die tijd aanzienlijk, er waren zelfs rijksbijenteeltconsulenten voor steun en toeverlaat.

Op deze bijenmarkt in 1932 werden bijenvolken verhandeld. Er was met de productie van honing veel geld te verdienen, vooral voor boeren die ook boekweit verbouwden. – Foto: Misset

Vooral bijenhouderijen bij boekweitteelt

De houderij zat met name op de zandgronden, vooral daar waar men boekweit teelde. In sommige streken was dit het belangrijkste gewas, zoals op de Veluwe waar ruim 35% van het areaal met boekweit werd ingezaaid, en rondom het Gooi waar het om meer dan de helft ging. Het was vooral een gewas voor de arme boer: het kostte niet veel maar het vergde enorm veel arbeid om er een goede oogst van te halen. Boekweit is vorstgevoelig, een beetje te veel kou en het ging onderuit. Niet voor niets heette het in de volksmond ‘jammerkoren’.

Boekweit drachtplant voor bijen

Een voordeeltje was dat boekweit een belangrijke zogenaamde drachtplant vormde voor bijen. Andersom waren bijen noodzakelijk voor de bestuiving van het gewas. Boer en bij hadden elkaar dus erg nodig, maar een boer zou geen boer zijn als hij niet ook zocht naar meer mogelijkheden met de gevleugelde hulptroepen. Die waren er en wel in de vorm van honing. Toen in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog de honingprijs steeg, was dat een enorme stimulans voor boeren om bijen te gaan houden. Enkele boerenbedrijven hadden zoveel korven, soms wel 400, dat ze er zelfs een aparte ‘bijenman’ voor in dienst namen.

Na de Tweede Wereldoorlog nam de boekweitteelt af en verdwenen ook veel bijenkorven.