1932: rogge in tipi-opstelling kon goed nadrogen

Boerderij besteedde in de jaren dertig veel aandacht aan hoe je graan op schoven (ook wel garsten genoemd) kon zetten. Destijds leek het het beste om 8 garven in een cirkel rechtop tegen elkaar te zetten, in de vorm van een tipi. De aren haakten bovenin in elkaar, zo bleef de tipi stevig staan. – Foto: Misset

De foto is genomen in 1932, de mensen zijn bezig om garven rogge op schoven te zetten. Dat hield in dat samengebonden aren rechtop tegen elkaar werden gezet om zo te kunnen drogen. De aren moesten omhoog gericht zijn. Helemaal bovenop kon je het beste een paar garven ondersteboven hangen, met de aren juist omlaag. Zo creëerde je een afdakje tegen de regen terwijl aan de onderkant de wind er vrijelijk doorheen kon.

Dorsen in de winter

Als de garven voldoende droog waren, werden ze op wagens geladen, naar huis gereden en bewaard in de zaadberg. Het feitelijke dorsen gebeurde vervolgens in de winter, als het op het land niet zo druk meer was.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 1 van dinsdag 29 september en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen

Rogge was een gewas van de zandgronden. Vóór 1900 werd het gebruikt om te verkopen op de markt, daarnaast bakte men er zelf roggebrood van en met name in de Achterhoek werd er ook wel jenever van gestookt.

Voederwinning

Toen begin 1900 meer te verdienen viel met de varkenshouderij, kwam de teelt meer in het teken van voederwinning te staan. Dat het areaal rogge vanaf 1931 rap afnam, kwam door de introductie van de Tarwewet. Dit was een steunmaatregel om de ineengestorte prijzen als gevolg van de enorme overproductie in Amerika, te compenseren. De nieuwe wet bepaalde dat broodmeel voor minimaal een vijfde, en later een kwart, uit inlandse tarwe moest bestaan. Afzet was dus verzekerd en boeren waren er als de kippen bij om extra tarwe in te zaaien ten koste van rogge.