‘Mag je zijn zoals je bent?’

De invloed van ouders op hun kinderen is enorm groot. Wat geef je ze mee?

Van de buitenkant ziet het bedrijf er supernetjes uit. Niets ligt of staat verkeerd, alles is strak en schoon. Binnen zit hij op me te wachten. Al voor ik mezelf kan voorstellen, steekt hij van wal. Hij loopt volledig vast op zijn bedrijf, zowel lichamelijk als geestelijk. Hij legt de lat voor zichzelf extreem hoog. Letterlijk zegt hij: “Verliezen is geen optie, ik moet winnen!” De vele prijzen die in zijn kantoor hangen en staan getuigen van zijn winnaarsmentaliteit. “Van wie moet je telkens winnen?”, vraag ik hem. Hij weet het niet.

Hang naar perfectionisme

Al pratende komen we terecht bij zijn hang naar perfectionisme, zijn opvoeding en de rol die zijn ouders daarin hebben gespeeld. Er was in zijn jeugd geen ruimte voor zijn gevoelens en emoties. Hij mocht zichzelf niet zijn. Veel van wat hij deed werd afgekraakt door zijn vader, tot op de dag van vandaag. Hij kreeg van hem geen erkenning, terwijl hij die zo nodig had. Hij werd er onzeker van. Wilde erkenning verdienen. Dat dacht hij alleen maar te kunnen bereiken door heel hard te werken en ervoor te zorgen dat hij zou uitblinken in zijn vak.

Vader zal niet veranderen, hoe graag hij dat ook wil

Nu, na ruim 40 jaar, is hij een van de besten, maar komt hij tot de ontdekking dat hij nog steeds de erkenning van zijn vader niet kan verdienen. Vader zal niet veranderen, hoe graag hij dat ook wil. De sleutel is dat hij zal moeten proberen om anders met de situatie om te gaan. Daar gaan we samen aan werken de komende tijd.

Worstelen met gevolgen van opvoeding

Regelmatig kom ik ondernemers tegen zoals in de beschreven praktijksituatie; mensen die worstelen met de gevolgen van hun opvoeding. Ze zoeken bevestiging en waardering bij degenen die zo belangrijk voor ze zijn, maar ontvangen dit niet of nauwelijks.

Sommigen ontwikkelen extreme gedragspatronen, zoals in dit voorbeeld. Ze verliezen daarbij de realiteit uit het oog en belasten zichzelf onevenredig veel met extreme doelen of grote prestaties die ze moeten behalen. Daar hopen ze bevestiging en erkenning van hun omgeving in te vinden. Maar het loopt meestal uit op een diepe teleurstelling.

Wie ben je? Ben je goed genoeg? Mag je zijn zoals je bent?

Ik word me steeds meer bewust hoe groot de invloed van de opvoeding van de ouders is op het verloop van het leven van hun kinderen. Wat laat je na aan de volgende generatie? Welke woorden spreek je naar ze uit? Zijn die bemoedigend, opbouwend? Mag je kind zichzelf zijn of moet het aan jouw verwachtingen voldoen? Welke ‘bagage’ geef je ze mee?

Ten diepste gaat dit onderwerp over identiteit. Wie ben je? Ben je goed genoeg? Mag je zijn zoals je bent? Ouders leggen de eerste belangrijke bouwstenen in het leven van een kind waar het gaat om hun identiteit. De vraag is: bouw je deze op of breek je het af?

Een wijs mens zei eens: “Ik ben niet wat ik heb of wat ik doe. Ik voel me geliefd en geaccepteerd. Dat is bepalend voor wie ik ben.”