1973: kraamhok was wel heel erg basic

Het lijkt een eeuwigheid geleden dat deze foto is gemaakt, maar het is minder. Het betreft een plaat die in 1973 is geschoten.

In 1970 was de huisvesting bepaald nog niet top. Van de biggen tot 25 kilo ging 16% dood en jaarlijks bracht een zeug er gemiddeld 15 groot. Allerlei verbeteringen schroefden de productie enorm op tot gemiddeld 29 grootgebrachte biggen per zeug per jaar anno nu. – Foto: Misset

Een kraamzeug staat aangebonden op stro. Het hok is aan alle kanten erg basic: een dichte betonvloer, waarschijnlijk nog zonder vloerverwarming voor de biggen. Wel is er de mogelijkheid een warmtelamp op te hangen voor het kleine grut. De kraamkooi houdt slechts de zeug op haar plek, valbeugels of afwijzers, zitten er nog niet aan. En automatisch voeren was ook nog geen standaard. De bak voor de zeug is handmatig volgeschept. Ze kan er nog niet bij, als het hekje wordt teruggeschoven, kan ze haar kop in de bak steken.

Waarschijnlijk asbestplaten

Het materiaal van de hokwanden is niet heel goed thuis te brengen. Waarschijnlijk zijn het asbestplaten, die werden op grote schaal gebruikt. Het was goedkoop, sterk, vocht- en loogbestendig en makkelijk zelf op maat te zagen. De risico’s waren niet onbekend en sinds 1970 voerde de overheid een actief ontmoedigingsbeleid, maar het gevaar van asbestvezels leek toch niet echt door te dringen. Pas in 1993 kwam er een totaalverbod op het gebruik ervan.

Alles anders

Inmiddels is alles op deze foto anders. Kraamzeugen zitten niet meer op stro en ook niet meer aan de band, voeren gaat automatisch, de hokwanden zijn van kunststof net als de vloeren die vloerverwarming hebben voor de biggen en koeling voor de zeugen. Er is zelfs een trend naar kraamzeugen die loslopen.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 18 van dinsdag 28 januari en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen