1958: zelfs laatste graanhalm werd nog binnengehaald

Vroeger telde elke aar. Defoto is in 1966 gemaakt. Dit werktuig hing toen al een tijd werkeloos aan de wand.

Alle beetjes helpen en dat gold vroeger net zo hard als nu. Met de trekrijf op de foto werden onder meer na de graanoogst achtergebleven halmen bij elkaar geharkt. – Foto: Misset

Het betreft een trekrieve of een trekrijf. Dit was een grote hark die door mensen getrokken werd. In het voorjaar trok men er soms zaaigeulen mee of men egde de grond na de winter los. Maar na de graanoogst was hij goed bruikbaar om achtergebleven halmen mee bij elkaar te harken. Per streek was het gebruik verschillend.

Zwaar

Alleen kleine bedrijven gebruikten de trekrijf. Hij ziet er op de foto niet zo heel zwaar uit maar ermee werken was andere koek. Het was wel degelijk een zwaar ding en soms werd hij nog eens extra verzwaard met een grote steen zodat hij niet zou gaan hobbelen indien het land niet geheel vlak was. Er waren varianten met een houten trekboom, de rijf op de foto werd getrokken met een touw waar aan het eind een trekhoutje zat. De persoon die de rieve trok, liep met de handen op de rug over het veld.

Grote verschillen

Trekrieven worden al eeuwen gebruikt en zelfs na de oorlog nog. Dat was een tijd waarin de mechanisatie snel op kwam maar nog niet voor iedereen was weggelegd. Hoe groot de verschillen waren, blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat er in de Flevopolder al rupstrekkers rondreden, terwijl er in Bergen op Zoom in 1958 een boerenboedel geveild werd. Die bestond onder meer uit eenruiters, rietmatten, 1.200 bonenstokken, 6 bijenkasten, 2 kruiwagens, een ladder, een zeis en een zo goed als nieuwe trekrijf.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 49 van dinsdag 3 september en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen