Boerin Anke leeft in 2 werelden, thuis en op het werk

‘Ik word later geen boer’, zei Wim, toen Anke hem leerde kennen. “Maar toen Wim na zijn opleiding geen werk kon vinden en we dankzij de ruilverkaveling de melkveehouderij van zijn ouders konden overnemen, kwamen we toch op de boerderij. Ik was pas 22 jaar. Ik vond ons bedrijf mooi, maar ik kwam uit een dorpje en het was hier voor mijn gevoel nogal achteraf en ver van de stad. Nu zou ik hier niet meer weg willen.”

Ik hou van regels, zoals iedere dag samen ontbijten

Gemeenteambtenaar

Anke ging werken bij de gemeente Apeldoorn, waar ze terechtkwam in het beleidswerk binnen het sociale domein. “Toen de kinderen klein waren, lukte het me om alles te combineren, doordat ik heel gestructureerd ben. Mijn gezin wordt daar wel eens gek van, maar ik kan alleen om 8 uur op het werk zijn als alles op zijn plek ligt. Ik hou van regels, zoals iedere dag samen ontbijten. Het mislukte alleen als er bij het ontbijt 3 bekers melk om gingen.”

De kinderen gingen naar de opvang, wat in die tijd best bijzonder was; op dinsdagmiddag gingen ze naar haar schoonouders. “Dat vonden ze geweldig, daar hebben ze het nog over. Dat ze bij opa en oma een halfuur televisie mochten kijken en er zelfgemaakte chocolademelk kregen.”

Sinds 2010 werkt Anke als programmamanager jeugd bij de gemeente Deventer. “Er was destijds al overleg tussen onderwijs, welzijn, zorg en de gemeente over hoe we de toegang tot de jeugdzorg konden regelen. Toen de gemeentes in 2015 de sociale taken erbij kregen, konden wij daar voorspoedig mee aan de slag. Wij zijn nu een van de weinige gemeentes zonder tekort.”

_{Lees verder onder de foto.}

Anke Klein Lebbink (57) woont in Deventer (Ov). Ze is getrouwd met Wim Muilerman (60). Ze hebben 2 dochters van 29 en 19 jaar en een zoon van 26. Het bedrijf telt 130 koeien. Anke werkt 28 uur per week als programmamanager jeugd bij gemeente Deventer en maakt onder meer deel uit van de districts- en ledenraad van FrieslandCampina Achterhoek Noord. – Foto: Ronald Hissink

Thuis is anders dan op kantoor

Thuis is er het bedrijf. “We werken in gezinsverband, mijn zoon zit ook in de maatschap. Ik leef in 2 werelden: thuis en op het werk. Die komen voor mij heel goed samen: denken met mijn hoofd en fysieke arbeid thuis. Thuis samenwerken is anders dan op kantoor. Op het werk ben ik de specialist op mijn terrein. Ik heb mijn visie en kan zeggen hoe ik denk dat het moet. Dat is fijn. Ik werk ook graag samen met mijn collega‘s.

Een baan buitenhuis wil zeggen dat je echt iets voor jezelf doet. Het is ook prettig om sociale contacten buiten de boerderij te hebben. Wim zei altijd bij banen of bestuurlijke activiteiten: dit is echt iets voor jou, je moet het doen.”

Mannenbolwerken kijken anders tegen zaken aan

Ledenraad FrieslandCampina

Ze is in veel besturen actief geweest. Nu maakt ze onder andere deel uit van de districts- en ledenraad van FrieslandCampina Achterhoek Noord. “Dat vergt een halve dag in de week, maar als je iets leuk vindt krijg je er energie van.”

Anke vindt het belangrijk dat besturen zijn samengesteld uit zowel mannen als vrouwen. “Mannenbolwerken kijken anders tegen zaken aan dan gemengde besturen. Die leveren betere resultaten op, omdat mannen en vrouwen een verschillende invalshoek hebben. Hetzelfde geldt voor de werkvloer.”

Voordat Anke naar het werk gaat, voert ze het jongvee en als ze thuiskomt, pakt ze klusjes op, zodat het erf en de stal netjes zijn. Ze verzorgt ook de administratie en maakt de robot schoon.

Op de fiets naar het werk

“Het helpt dat ik op de fiets naar mijn werk ga. Op de heenweg heb ik een halfuur om na te denken over hoe het thuis gaat, en op de terugweg kan ik mijn hoofd weer leegmaken van het werk. Misschien heb ik meer energie dan andere mensen. Ik zie niet snel tegen iets op.”

In oktober 2018 kwam daar tijdelijk verandering in, toen ze op haar fiets werd aangereden door een scooter. Ze raakte gewond aan haar hoofd en belandde 3 maanden in de ziektewet. “Op een dag werd ik wakker en vroeg me af of het goed ging komen. Als je veel energie hebt en je komt thuis te zitten, dan is dat wel wat. Nu begrijp ik hoe het kan dat mensen ergens tegenop zien.”

Het zelfstandige zit bij Anke in de genen. Haar moeder kwam als 60-jarige alleen te staan. “Ik heb er diep respect voor hoe ze inhoud aan haar leven heeft weten te geven. Mijn moeder heeft een drive die ze ook aan haar kinderen heeft meegegeven.” Anke leerde op haar beurt haar dochters ook dat ze in hun eigen levensonderhoud moeten kunnen voorzien. “Net zoals ik mezelf wil kunnen redden.”