1957: precisiezaai met werkpaarden

Deze machine uit 1957 gold als een precisiezaaimachine. Zaad voor zaad viel in de zaaigeul. Toch kostte het nog de nodige arbeid: 1 man stuurde de paarden, de andere de machine. – Foto: Misset

Destijds gold de teelt als een van de moeilijkste om te mechaniseren. Het dunnen kwam heel precies en ook het mechaniseren van de oogst was een toer. De bieten moesten zonder al te veel beschadigingen uit de grond komen, met een minimum aan tarra. En dan moest het loof er nog af. Machines die dat konden, waren voor de meeste boeren onbetaalbaar. In 1957 werd een kwart van alle bieten machinaal geoogst, de rest werd nog met de hand gelicht.

Precisiezaaimachines

Maar eerst was er nog het zaaien. De machine op de foto viel onder de precisiezaaimachines. Het zaaisysteem was eenvoudig maar ingenieus. Onder aan de grote voorraadbak hingen zaadbakjes met onderin een schuifje. Daar konden weliswaar meerdere zaadje tegelijk doorheen vallen, maar het zaaiwiel achter het schuifje nam slechts 1 zaadje mee. Via de zaaipijp viel het in een geul die de vorentrekker had gemaakt. De kans op wegwaaien was zo minimaal. Voor het dichten van de geul sleepten er vaak kettingen mee met ringen eraan. Een enkele machine had aandrukrollen.

Het begin

Het was het begin, het een werkte beter dan het ander, maar, zo voorzagen enkele onderzoekers destijds: “Het ontwikkelingsproces gaat voort en het zou goed zijn als boeren zich zouden instellen op een tijd dat grotere oppervlakten bieten op de een of andere wijze machinaal gezaaid en geoogst zouden gaan worden.” Ze kregen gelijk.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 41 van dinsdag 9 juli en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen.