1981: voldoening van schuimende liters

Met de touwtjes bediende de melker schuifjes waardoor in de bakken voor de koeien een beetje lokbrok viel. Er waren koeien die zelf aan de touwtjes trokken en zichzelf zo iets extra’s gaven. – Foto: Misset

De melkglazen zijn veelal verdwenen, maar wie ermee gewerkt heeft, bewaart er vrijwel altijd prettige herinneringen aan. Wát een voldoening gaf het om de melk te zien schuimen, soms tot bovenin het glas aan toe. Het was een zeer zichtbaar resultaat van al het werk eromheen, al waren alleen de liters te zien. Hoeveel vet en eiwit erin zat en wat bijvoorbeeld het celgetal was, moest blijken uit de controles die op de fabriek werden gedaan. De resultaten werden per post bezorgd.

Geen straf

Bijna niemand vond het een straf om 2 keer daags (enkelen 3 keer daags) in de put te staan met de bekende geluiden van een sissende pulsator, stommelende koeien en rammelende lokbrok. En altijd waren het dezelfde koeien die als eerste binnenkwamen en die je op het laatst altijd op moest halen.

Rustgevend werken

Het was rustgevend werken. Hoe vaak ontstonden hier – even weg van de dagelijkse hectiek – niet de beste plannen? Nog steeds wordt er veel bedacht in de melkput, maar hoeveel melk intussen door de leidingen stroomt, is niet meer af te lezen in de glazen, maar van melkmeters en computerschermen. In 1 oogopslag zijn gehaltes per koe, celgetallen en wat al niet meer, te zien. Meten is weten en er kan meer dan ooit. Dat alles komt de kwaliteit ten goede. Maar die melkglazen, wat waren ze mooi.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 32 van dinsdag 7 mei en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen