‘Wie gehoord wil worden, moet schreeuwen’

Het was me nooit zo opgevallen tot ik een paar keer achter elkaar ouders hoorde zeggen dat het maar goed was dat ze niet in een nieuwbouwwijk woonden. De buurt zou knettergek worden van het kindergeschreeuw, dachten ze.

Vanaf toen ging ik er eens op letten en inderdaad: kinderen op een boerderij lijken een enorm stemvolume te hebben. Ik heb nooit een decibelmeter omhoog gehouden, maar bedacht later dat het misschien wel leuk zou zijn om eens te doen. Op vrijwel elke smartphone is er wel een app voor te installeren. Allemaal niet wetenschappelijk verantwoord natuurlijk, maar wel geinig. Als agrarische ouders overal in het land nu eens een meting doen en die delen op social media? Ik pleit bij deze voor de hashtag #boerderijkindergeluid.

Op een boerderij zijn het niet zozeer andere kinderen die overstemd moeten worden, het zijn meer de grotere afstanden die schreeuwen noodzakelijk maken

Kinderen willen gehoord worden

Voor zover ik na kan gaan, is nooit onderzocht of boerenkinderen harder schreeuwen dan andere kinderen. Ze kunnen er allemaal wat van en de meeste psychologen verklaren dat eenvoudig: kinderen willen gehoord worden. En hoe meer kinderen er zijn, hoe harder je daarvoor moet schreeuwen. Daarom gaat het in speeltuinen, op schoolpleinen, of tijdens kinderfeestjes altijd zo tekeer. Daar zijn veel kids bij elkaar. Als je de aandacht wilt trekken, zul je er een schepje bovenop moeten doen qua volume.

Grotere afstanden op de boerderij

Op een boerderij zijn het niet zozeer andere kinderen die overstemd moeten worden, het zijn meer de grotere afstanden die schreeuwen noodzakelijk maken. Je kunt natuurlijk naar je ouders toe lópen om ze iets te vragen of te zeggen, maar waarom zou je als je ook heel hard vanachter uit de tuin kunt schreeuwen?

Net als het liedje van Annie M.G. Schmidt

Schreeuwen is dus gewoon coping gedrag, een manier om met een bepaalde situatie te dealen. En toch heb ik het idee dat boerderijkinderen harder schreeuwen dan kinderen in dorp of stad. Daar worden ze namelijk, buiten schoolpleinen en feestjes om, gemaand om een beetje zachtjes te praten en rustig te doen. Annie M.G. Schmidt schreef er ooit een liedje over: ‘Niet met de deuren slaan. Ja zuster, nee zuster. Niet op de stoelen staan. Ja zuster, nee zuster. Denk aan de buren. Ja zuster, nee zuster. ’t Zijn heel dunne muren.’

Ik vind het juist wel vermakelijk als er om het hardst geroepen wordt dat ik echt even de skelter of traptrekker of het konijn-met-jongen moet komen bekijken

Bij boerenbedrijven zijn meestal geen nabije buren. De koters hoeven dan ook niet steeds tot stilte gemaand te worden. Niemand die ermee zit, het valt pas op buiten de boerderij om. Of als er mensen op bezoek zijn, zoals ik. Maar ik vind het juist wel vermakelijk als er om het hardst geroepen wordt dat ik echt even de skelter of traptrekker of het konijn-met-jongen moet komen bekijken.

Zorgelijk als ze stil zijn

Ineens bedenk ik me dat schreeuwen niet alleen de kinderen zelf wat oplevert, maar ook de ouders. Een boerenerf is groot en niet altijd helemaal te overzien. Maar als de kinderen schreeuwen, weet je tenminste waar ze zitten. Eigenlijk is het pas zorgelijk als ze stil zijn.