1971: ligbox verving grup

Het leek wel of alles tegelijk veranderde. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen er meer machines, en om die rendabel te krijgen gingen boeren groeien. Melkveebedrijven die uitgebreid hadden, zagen zich vervolgens genoodzaakt ook hun melksysteem aan te passen. Doorloopmelkstallen waren in de wei wel handig, maar ’s winters, als de koeien vaststonden in de grupstal, waren ze omslachtig om mee te werken.

Probeersels met loopstallen

De grupstal begon een belemmering te vormen voor verdere vooruitgang. Er volgden wat probeersels met loopstallen. Sommige waren open en hadden een dichte vloer met stro. Hoewel het melken daarbij minder tijd kostte, kostte het veel arbeid om alles dagelijks schoon in te strooien. Bovendien schoot het stroverbruik omhoog. Andere typen loopstallen waren dicht en hadden een volledig-roostervloer. Dit was een dure grap; zulke stallen moesten goed geïsoleerd zijn, om dichtvriezen van de roosters te voorkomen. Bovendien werden de dieren dusdanig smerig dat de melkkwaliteit niet meer te waarborgen was.

Voor elke koe een eigen ligbox

Uiteindelijk werd begin jaren 60 – naar aanleiding van een Engels model – een staltype ontwikkeld met voor elke koe een eigen ligbox, erachter roosters én met een inpandige melkstal.

De bouw van een ligboxenstal in 1971. Eerst moesten boeren niet veel hebben van dat staltype. Ze vonden de koeien vies en vreesden een daling van de melkproductie. Daarbij waren rangordegevechten een probleem. Toch groeide het aantal stallen snel. – Foto: Misset

Het duurde enkele jaren voor boeren er iets in zagen, maar toen ging het ineens hard, mede door een rentesubsidie van de overheid. Stonden er in 1970 nog 800 ligboxenstallen, in 1980 waren dat er al 16.700. Zie hierover ook onderstaande video.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 26 van dinsdag 26 maart en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen