‘Wat doet een boer met een hernia?’

Henk heeft een hernia. En wat doet een boer dan? Zoveel mogelijk doorgaan. Gewoon omdat er zo weinig andere opties zijn.

Er zijn van die dagen die je je niet kunt voorstellen. Dat je niet weet of het nu goed en sterk van ons is, of juist ronduit dom. Hoe dan ook, we hebben maar weinig keuze gevoeld. Henk heeft al sinds lange tijd last van zijn rug en afgelopen voorjaar is een hernia geconstateerd.

Sporten, fysiotherapie, rust, minder melken, het mocht allemaal niet baten

Dat was een tegenvaller, maar beter een diagnose dan blijven aanmodderen. Sporten, fysiotherapie, rust, minder melken, het mocht allemaal niet baten. Met de huisarts hebben we overlegd hoe hij hier verder mee kan zolang hij dit fysieke werk nog moet doen. Uiteindelijk is gekozen voor een zenuwwortelblokkade in het herniagebied.

Meneer was helemaal naar geworden van de kortdurende maar vreselijke pijn en het idee van een naald in zijn rug

Op een maandagochtend was het zover. We reden naar het ziekenhuis voor een halve dagopname en Henk wachtte rustig af tot hij aan de beurt was. Lachend reed hij, zittend op het bed, de kamer uit om na tien minuten lijkbleek en compleet beroerd, liggend weer terug te worden gereden. De ingreep was technisch goed gegaan, maar meneer was helemaal naar geworden van de kortdurende maar vreselijke pijn en het idee van een naald in zijn rug. Het duurde langer dan gebruikelijk voor ik hem mee naar huis mocht nemen.

Thuis was het devies uitrusten, maar toen raakte een Texas-hekje defect

Thuis was het devies: uitrusten en vooral niet te veel willen doen deze dag. Maar toen ik rond etenstijd thuiskwam van de kinderen ophalen, stond Henk daar; hij was in zijn overall op weg naar de melkput. Een luchtslangetje van een Texas-hekje bij de inloop van de melkstal was geknapt. Pa was weg en de melker wist natuurlijk ook niet hoe je dat moet fiksen en zónder kun je niet melken. Dus zat er maar één ding op: laarzen aan en gáán.

Ik denk dat veel boeren dit herkennen. Met koorts, een gekneusde enkel of hoestend en proestend tóch die melkput in of de trekker op

Ik denk dat veel boeren dit herkennen. Met koorts, gekneusde enkel, gebroken middenvoetsbeentje, hoestend en proestend toch die melkput induiken of de trekker opklimmen, gewoon omdat er zo bar weinig andere opties zijn.

Op mijn werk ken ik een paar collega’s met een hernia. Die zitten gewoon een half jaar in de ziektewet. Eerst wekenlang rust, dan voorzichtig opbouwen, beetje gaan autorijden om te oefenen met ‘zitten’ en dan re-integreren zoals dat heet; als je rugpijn hebt, mag je gewoon weer thuis zitten. Dat is een compleet andere wereld dan die van de boeren.

Kerstmarkt en twee kalvende koeien

Wat het beste is weet ik ook niet, maar ik weet wel dat als je ermee zit, het ontzettend vervelend is. Dus toen Henk, de kinderen en ik gisteren naar een kerstmarkt gingen en weer heel snel terug waren omdat het staan voor Henk niet ging, gingen er wel wat gedachten door ons heen op het moment dat er heel bekende geluiden uit de kraamstal kwamen. Twee koeien zouden die nacht kalven. Henk heeft het meest verstandige gedaan van dát moment: gezorgd dat de koeien en de kalfjes veilig waren voor de nacht en de ochtendmelker het laten ‘oplossen’. Maar het is verre van ideaal. Het blijkt maar weer: gezondheid is het grootste bezit.