‘Boer zijn is iets heel groots, het is mijn plicht daarvoor op te komen’

Of het gesprek ook een uurtje later kan? Net op de ochtend van het interview, kan hij namelijk zijn nieuwe auto ophalen, geïmporteerd uit Zweden. “Eigenlijk zou ik hem al eerder ophalen, maar toen zat ik in een politiecel.”

Arjen Schuiling (30) heeft in Tynaarlo (Dr.) een akkerbouwbedrijf met 40 ha. aardappelen, 30 ha. suikerbieten, 15 ha graan en 55 ha grasland voor 35 pensionpaarden (‘dat worden er straks 50’). – Foto: Koos Groenewold

Onbedoeld gezicht van boerenprotest

Arjen Schuiling, akkerbouwer in Tynaarlo (Drenthe), werd onbedoeld het gezicht van de boerenprotesten in Groningen. Op die dag werd een deur van het provinciehuis met een trekker open gedrukt. Een andere trekker reed enkele dranghekken omver, Arjen was de bijrijder van de chauffeur die dat deed. Zelf mocht hij niet rijden anders had hij het wel gedaan. “Al had ik nooit hekken omvergereden”, zegt hij stellig. Dat hij niet zelf met zijn trekker naar Groningen kwam, was omdat zijn rijbewijs nog bij het CBR ligt. “Het was ingenomen. Waarvoor doet er niet toe, het was in elk geval geen overtreding met alcohol. Binnenkort krijg ik het weer terug. Gelukkig wel want nu heb ik overal een chauffeur voor nodig of ik moet een taxi bellen. Duizenden euro’s heb ik al uitgegeven aan taxikosten. Ook de nieuwe Audi (‘voor mijn vriendin, ik wil niet dat ze in een Up! rijdt’) haalde hij op met hulp van een chauffeur. ”Nee, ik ga echt niet zelf de weg op, want als ze me pakken, ben ik flink de pineut.” Niet dat hij bang is, geenszins. “Ik ben voor niemand bang. Al moet ik een jaar de cel in, dat boeit me geen flikker.”

Mijn vader heeft zich kapot gewerkt om de boerderij te behouden

Strijdvaardig is hij. En boos. Heel boos. Op de overheid, op Brussel, op politici met slappe knieën en op onzinnige regelgeving. Dat alles joeg zijn vader de dood in, daarvan is hij overtuigd. Hij haalt een foto tevoorschijn waar hij als klein blond jochie naast zijn opa staat. “10 meter van de plek waar deze foto is genomen, heeft mijn vader zich opgehangen.”

_{Lees verder onder de foto}

De vader van Arjen Schuiling (30) maakte zelf een einde aan zijn leven. “Hij was een slimme, lieve man waar ik trots op ben. Maar hij probeerde niet om iets aan zijn situatie te veranderen, hij dacht dat het toch niets uit zou halen. Nou, ik zit anders in elkaar.” – Foto: Koos Groenewold

Passie voor melkveehouderij

Arjen zag dat niet aankomen. Dat zijn vader niet gelukkig was, dat wist hij wel. “Daar kon je niet omheen. Hij was een perfectionist en altijd aan het werk. Hij heeft zich kapot gewerkt om de boerderij te behouden. Het was zijn droom om veearts te worden, maar hij werd uitgeloot voor de studie. Zijn andere passie was de melkveehouderij, maar dat kon ook niet want in 1984 kwam de melkquotering. Van het aantal koeien dat hij voor ogen had, kon hij amper de helft houden. Kijk, toen begon het gezeik met de regelgeving al. Toen het hier jaren later Natura 2000-gebied werd, ook al zoiets onzinnigs, heeft hij zijn 40 koeien moeten verkopen. Weg droom. En hij was nog wel zo’n goeie boer. Met de ketel molk hij vroeger al 10.000 liter per koe.”

De spanning die in mijn vader zat, was om te snijden

Het bedrijf ging verder als akkerbouwbedrijf. Het bleef dus overeind, toch raakte Arjens vader al dieper in de problemen. “De spanning die in hem zat, was om te snijden. Op het laatst vroeg ik me af of hij ook nog zinnen kon zeggen zonder dat er een vloek in voorkwam. Het was aldoor godverdomme dit en godverdomme dat. Hij sliep slecht, at slecht en had veel hoofdpijn. Echt verschrikkelijk. De dokter verklaarde hem overspannen, maar denk maar niet dat hij naar een psycholoog wilde. Hij schaamde zich en zei: straks zien anderen daar mijn auto staan. Ik bood nog aan om hem er met mijn auto heen te rijden, maar hij wilde niet.”

Verbijsterd

Nooit kwam het bij Arjen op dat zijn vader zo diep in de put zat dat hij weleens een einde aan zijn leven zou kunnen maken. “Zijn eigen opa, mijn overgrootvader, had zelfmoord gepleegd en hij zei tegen mij dat hij zoiets nooit zou doen. Natuurlijk geloofde ik hem.”

Maar op 14 oktober 2011 kreeg Arjen een telefoontje. Hij studeerde destijds accountancy in Groningen en woonde op kamers. “Elke dag belde ik even met mijn vader, maar nu belde mijn tante. Ze zei dat mijn vader was overleden. Hartstilstand? vroeg ik. Nee, zelfmoord, zei ze. Ik was verbijsterd en heb de hele stad bij elkaar geschreeuwd. Je wilt nu natuurlijk weten of hij een boodschap achter had gelaten? Nee. Niets.”

Ik ging overcompenseren en wilde groot, groter, grootst

“Anderhalf uur na dat telefoontje had ik al besloten dat het bedrijf door moest gaan. Ja, je bent boer of je bent het niet. Een dag nadat mijn vader onder de grond ging, was ik aan het bieten rooien. Het was de beste oogst ooit met dik 19 ton polsuiker, netto. Wil je het zien? Ik zit niet op te scheppen, ik heb de administratie nog om het te bewijzen.”

Als opvolger zette Arjen zijn tanden in het bedrijf. “Ik ging overcompenseren en wilde groot, groter, grootst. Ik kocht grond aan en nieuwe machines. Mijn vader had om kosten te besparen alleen met ouwe troep gewerkt, ik wilde het anders doen.”

Zijn expansiedrang bracht hem nog even in Denemarken. “Financieren is daar makkelijker en de regelgeving is er minder. Ik deed het uiteindelijk niet omdat ik het financiële risico te groot vond. En ik wilde hier eigenlijk ook niet weg. Alles op dit bedrijf heeft zijn eigen verhaal. Kijk, die boom heeft mijn opa nog geplant.”

Intussen verliep het contact met zijn familie moeizaam. “Ze vinden me een arrogante lul, maar weet je, ik ben gewoon eerlijk, ik zeg waar het op staat, ik wil niet net als mijn vader dingen voor me houden. Al die regelgeving, het is gewoon niet normaal meer, ik verzet me daartegen.”

_{Lees verder onder de foto}

Zijn deelname aan het boerenprotest in Groningen leidde voor Schuiling tot een arrestatie voor openbare geweldpleging en vernieling. – Foto: ANP

Drijfveer

Het was een van zijn drijfveren om mee te doen aan de boerenprotesten, onder andere die in Groningen wat leidde tot zijn arrestatie. “Bizar. Ik zat naast de trekkerchauffeur die door de hekken reed. Ik heb alleen gezegd dat hij dat niet moest doen, maar ik ben opgepakt voor openbare geweldpleging en vernieling. De politie wilde me in Groningen al arresteren maar dat is ze niet gelukt. Ik heb ze later nog gebeld, dat ik best naar het bureau wilde komen om te praten, maar kennelijk was dat niet de bedoeling. De volgende dag kwamen twee agenten me thuis ophalen. Het waren prima lui hoor, ik mocht zonder boeien op de achterbank, maar verder was het allemaal een enorm machtsvertoon, een politiek proces.”

Ik zat 8 uur in de cel. Als de politie me niet had laten gaan, was de hele boel platgegooid

Voor hij de cel in ging, moest Arjen zijn schoenen uitdoen en zijn ring, horloge en telefoon inleveren. “Ze wilden me vernederen denk ik, maar mij pakken ze niet. Ik heb wat zitten dutten en televisie gekeken. Na acht uur lieten ze me gaan. Ze hadden ook geen andere keuze anders was de hele boel plat gegooid. Ik had geen telefoon maar ik had heus wel kanalen gevonden om mensen op te trommelen.” Wie de beoogde hulptroepen zijn? “Dat kan ik niet zeggen, maar hier in het Noorden zijn we ons aan het groeperen. Als we willen, nemen we morgen zo de regering over. Maar dat willen we niet. Nog niet.”

Schadevergoeding

Hij meent elk woord dat hij zegt. Intussen overweegt hij een schadeclaim in te dienen. “Want terwijl ik in de cel zat, kon ik een dag lang geen zaken doen en ik kon ook mijn auto niet ophalen. De kosten voor de RDW had ik al betaald en ik moest een taxi terug naar huis ook zelf betalen.” Hij wil maar zeggen, hem krijgen ze niet klein. “Als het moet, pak ik ze juridisch aan. Ik maak ze kapot. Mijn vriendin heeft er een hekel aan als ik zulke woorden gebruik, maar ik doe het toch, want het is waar.”

Inmiddels is hij niet meer actief bij de organisatie van de protestacties. “Ik ben er emotioneel te veel bij betrokken.” De televisiebeelden die tijdens de actie werden gemaakt, laten een boze, gefrustreerde Arjen zien die net die ochtend een bloemetje op het graf van zijn vader heeft gelegd. Voor de camera zegt hij fel dat tijdens het protest de boeren de regie hebben, dat zij bepalen wat er gebeurt, niet de overheid en niet het Openbaar Ministerie, dat er ander landbouwbeleid móet komen en dat als er boeren opgepakt worden, er een leger strafrechtadvocaten achter hen staat want ‘wij zijn niet te pakken’.

Dat is mijn nieuwe missie; Rabobank dwingen tot een ander landbouwbankbeleid

Terugkijkend op zijn boze zelf, knikt Arjen goedkeurend. “Ik sta er nog steeds helemaal achter wat ik toen zei. Ik neem er geen woord van terug. Ik ben vóór de trias agrarica, de overheid móet gewoon naar ons luisteren. Ook Rabobank moet een ander bankbeleid gaan voeren. Dat is mijn nieuwe missie; Rabobank dwingen tot een ander landbouwbankbeleid.”

Inmiddels is het acht jaar geleden dat zijn vader overleed. “Hij heette Albert en hij is 51 jaar geworden. Ik denk nog dagelijks aan hem en ik mis hem. Hij was een slimme, lieve man waar ik trots op ben. Maar hij probeerde niet om iets aan zijn situatie te veranderen, hij dacht dat het toch niets uit zou halen. Nou, ik zit anders in elkaar. Boer zijn is iets heel groots, het is mijn plicht daarvoor op te komen.”

Heb jij hulp nodig of maak je je zorgen om iemand anders? Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie, tel: 0900 0113, website 113.