1976: melkkoeltank, gekocht met subsidie

Met de toename van de bedrijfsgrootte na de Tweede Wereldoorlog, wilden zuivelfabrieken ook de melkverwerking groter oppakken. Niet langer via duizenden melkrijders maar liever met RMO-wagens, speciale vrachtwagens die langs de bedrijven reden en de bussen kwamen leegzuigen.

Veel kosten

De grote omslag kwam met de invoering van de melkkoeltank op boerenbedrijven. In Amerika waren boeren hier al bekend mee, in Nederland nog niet. Van 1959 tot 1970 werd er proef mee gedraaid op verschillende bedrijven.

Een tanklokaal met melkkoeltank in 1976. De tank was aangeschaft met hulp van de tankmelkregeling uit het Tankmelkbesluit. Dit was een subsidie om ook kleinere veehouders over te halen de melkbus te laten staan. – Foto: Misset

Toen de kinderziektes eruit waren, werden boeren gestimuleerd om ook zo’n ding aan te schaffen. Zuivelfabrieken gingen een tankmelktoeslag hanteren, dat hielp. Maar voor de kleinere bedrijven was dit niet toereikend. Ze moesten te veel kosten maken, voor de tank zelf, maar ook voor de aanbouw van een tanklokaal en allerlei extra water- en stroomvoorzieningen.

Vertrouwde melkbus

In 1974 stagneerde daarom de koeltankontwikkeling om in 1976 een doorstart te maken na invoering van het Tankmelkbesluit. Dit was een subsidieregeling vanuit het Ontwikkelings- en Stimuleringsfonds (O&S). Het hielp, maar een deel bleef vasthouden aan de vertrouwde melkbus. De belangrijkste redenen waren: de grond lag te veel verkaveld, boeren waren op leeftijd en hadden geen opvolger en boeren voelden zich geen eigen baas meer, maar een loonslaaf van de zuivelfabriek. Ondanks de weerstand, verdween de bus uit het melklandschap.

Dit artikel is te lezen in Boerderij 9 van dinsdag 26 november en is onderdeel van de rubriek Zo ging het toen.