Samen zelfzuivelen geeft Mark en Ineke energie

Mark van Lipzig (33) en Ineke Haast (30) wonen in Velden (L.) met zoontje Tren (6) en dochter Femke (4). Hun derde kindje is onderweg. Mark heeft met zijn ouders en broer een vof met 230 melkkoeien en een loonbedrijf. Ineke en hij hebben een zuivellijn opgezet. Zij werkt tevens 10 uur per week op de afdeling Financieel en Organisatie bij het IT-bedrijf van haar vader.

Mark

“Ineke leerde ik kennen via internet. Natuurlijk ging ik wel uit, maar hier in de buurt zitten amper nog boeren. Gesprekken gaan dus niet vaak over de landbouw. Ik zocht een vrouw met wie ik daar wél over zou kunnen praten. Daarom schreef ik me in op Farmdate.nl. Natuurlijk kijk je dan eerst naar uiterlijk, maar er is zoveel meer. Ineke is positief, gedreven, enthousiast en energiek. We zijn een middag wezen wandelen, kwamen te laat terug voor het melken, enfin, in 2011 gingen we samenwonen in het dorp.”

Zij was heel positief, dat hield mij op de been

“Ik reed steeds van huis naar de boerderij. Dat was niet heel handig. Ik was altijd pas laat thuis. Zeker toen we kinderen kregen, was ik er niet altijd. Sinds we op de nieuwe locatie wonen, zie ik mijn gezin veel meer. Ik ben me extra bewust van mijn geluk omdat Ineke ziek is geweest. Ze bleek de ziekte van Hodgkin te hebben, lymfeklierkanker. Femke was nog maar 3 maanden oud. We stonden meteen voor grote keuzes, bijvoorbeeld of we de nieuwe locatie zouden doorzetten of niet. We besloten het toch te doen. Vooral zij was heel positief, dat hield mij op de been.”

“8 maanden chemokuur volgden maar daarna bleek Ineke niet genezen. Toen heb ik een enorme dip gehad. In Maastricht gingen de chemo’s verder. Zwaarder waren ze, haar haar viel uit en ze kreeg een stamceltransplantatie. Intussen was het erg druk op de boerderij. Er was veel hulp, beide oma’s hebben veel op de kinderen gepast. Toen de bouw van de nieuwe stal en ons huis klaar was, heb ik, terwijl Ineke in het ziekenhuis lag, met hulp van familie en vrienden de koeien en de meubels naar onze nieuwe plek verhuisd.”

We zijn samen gaan zelfzuivelen, dit geeft ons echt heel veel energie

“Ze genas en kwam thuis maar toen begon de verwerking pas echt. Dat we elkaar niet zijn kwijtgeraakt komt omdat we veel hebben gepraat. Uiteindelijk zijn we er doorheen gekomen, deels door nieuwe dingen op te pakken. Zo zijn we samen gaan zelfzuivelen, dit geeft ons echt heel veel energie. Waarin we verschillen, is dat ik meer een luisteraar ben en zij meer een verteller. Maar als we ergens voor gaan, dan gaan we er allebei 200% voor.”

Ineke

“Ik ben niet van boeren komaf en voor de lol had ik me met een vriendin een keer ingeschreven op Farmdate. Al snel verzond ik een ‘klompje’ naar Mark zonder dat ik zijn profiel gezien had. Ik dacht: ’O jee, wat heb ik gedáán?’ Tot ik bericht terug kreeg. Na 3 weken mailen, spraken we af. Dat werd een lange wandeling. We zijn nog naar de bioscoop geweest maar van de film weet ik niets meer omdat de leukste man van de wereld naast me zat. Ik was echt hoteldebotel en ik ben nog steeds heel gek op hem. Hij is stabiel, geïnteresseerd in andere mensen en samen delen we een grote passie voor dieren en ondernemen. Hij is niet alleen mijn partner maar ook mijn beste vriend.”

Toen ik lichamelijk op mijn zwakst was, was ik mentaal het sterkst

“Toen ik zwanger was van Femke, kwam ik amper aan en had allerlei klachten die op zwangerschapskwaaltjes leken. Toen ik na de bevalling hoge koorts kreeg, bleek het Hodgkin, een vorm van kanker. Een week later lag ik aan de chemo. Ik zat er niet over in. Ik dacht: dat doe ik gewoon. Ik voelde me sterk en was niet van plan bij de pakken neer te gaan zitten, ook niet toen ik na 8 maanden naar Maastricht moest voor nog zwaardere behandelingen. Toen ik lichamelijk op mijn zwakst was, was ik mentaal het sterkst. Ik ben ervan overtuigd dat hoe je in het leven staat van invloed is op je lichamelijke gesteldheid. Natuurlijk ben ik bang geweest dat ik mijn kinderen niet groot zou zien worden. Ik beloofde ze wel elke avond dat we samen oud zouden worden. Gelukkig ben ik nu schoon en wonder boven wonder zwanger van de derde.”

“Mark en ik hebben in die tijd veel gepraat, en dat doen we nog steeds. Als er iets is, komt dat op tafel voor het een knelpunt wordt. We zijn het niet altijd eens maar er is ruimte voor elkaars mening. Je moet elkaar niet willen veranderen.”

Samen zijn we echt een team

“Ik was de zakelijkste van ons tweeën en nogal perfectionistisch. Hij vond een 6 goed genoeg. Dat is veranderd; ik iets minder, hij iets meer en nu zijn we allebei erg gedreven in wat we doen. Bij de koeien werk ik niet meer mee, maar de zuivellijn doen we echt helemaal samen. Op het etiket staat daarom een foto van ons allebei. Samen zijn we echt een team.”

Op het etiket van hun boerenyoghurt staat bewust een foto van Mark en Ineke. ‘Samen zijn wij echt een team.’ – Foto: Margreet Welink

Dit artikel is te lezen in Boerderij 17 van dinsdag 22 januari en is onderdeel van de rubriek Man & Vrouw