Foto: Ton Kastermans BoerenlevenAchtergrond

Emigreren bleek helse klus, maar is gelukt

Op 1 februari emigreren René Bruggink en Birgit Meijers naar Duitsland. De zoektocht was hels, maar nu is er een mooi bedrijf. Alles achterlaten is wel een bittere pil.

Het bedrijf van René Bruggink en Birgit Meijers in Dronten is verkocht, op 1 februari starten ze op hun Duitse bedrijf in Saarland. Alles nemen ze over: woning, stal, land, maar ook de meubels en het materiaal. Ze zijn momenteel half in Duitsland en half in Nederland. “Het is chaos”, vertelt Birgit.

Emigreren doe je niet zomaar. Er is teleurstelling over het Nederlandse klimaat voor boeren, er was een moeizame bedrijfsovername, het bedrijf in Dronten had een kleine grupstal en weinig land, dat ver weg ligt. Ze deden loonwerk, begonnen een pensionstal en Birgit gaf paardrijles. Birgit: “10 jaar geleden dachten we al over emigreren. Omdat we niet met kerst bij All You Need is Love wilden zitten om onze familie nog eens te zien, kozen we voor Duitsland.”

Dochter ziet het niet zitten

De 3 kinderen van René en Birgit denken er heel verschillend over. Julian van 4 voelt zich op de nieuwe boerderij al thuis, maar zijn zus Claudia is 15 en zij ziet het niet zitten om alles achter te laten: haar vrienden, de bar in de schuur, de slaapfeestjes en het motorcrossen in de tuin. Richard van 11 wil zijn vrienden ook niet missen, maar hij wil graag Duits leren en verheugt zich erop om dicht bij school en het voetbalveld te wonen.

René Bruggink (47) en Birgit Meijers (36) hadden in Dronten (Fl.) een bedrijf met 50 melkkoeien op een grupstal, 60 hectare grond en een paardenpensionstal. Ze emigreren met hun 3 kinderen Claudia (15), Richard (11), Julian (4) naar Saarland in Duitsland waar ze 90 melkkoeien op 130 hectare gaan houden. – Foto: Ton Kastermans

Ze zochten een bedrijf waar ze een goede boterham mee konden verdienen en waar iedereen zijn hobby kan uitoefenen. In zoon Richard zien ze een boer, hij zou het op een dag over moeten kunnen nemen. Maar het was een hels jaar voor ze dat bedrijf eindelijk vonden.

René: “We zochten een bedrijf met 120 koeien, veel land – we willen ze in de wei hebben – en een mooie omgeving om paard te kunnen rijden. We keken in het Westerwald. Daar is veel paardensport, wat leuk is voor Birgit en Claudia. Maar we vonden alleen boerderijen waar het land verder weg lag.” Een te koop staand bedrijf in Oldenburg bleek aan de dure kant en Cuxhaven te afgelegen.

We zaten helemaal aan de grond, ik zag het niet meer zitten. Maar we vonden toch weer moed

In de Eifel vonden ze een geschikt bedrijf met 60 koeien, buiten het dorp, met een eigen bos en 107 hectare rond de boerderij. Een nieuwe stal was nodig. René: “We hadden een voorlopig koopcontract.” Maandenlang was er goed contact met de eigenaar en toen de verkoop van hun bedrijf in Dronten rond was, wilden ze de definitieve papieren tekenen. Daarop stond de Duitse eigenaar bij hen op de stoep. Samen liepen ze een rondje over het Nederlandse erf. 2 dagen later hing hij aan de telefoon: zijn boerderij was een ton duurder geworden. René: “Hij meende dat hij recht had op het geld uit de materialen die wij nog hadden. ‘Das Geld gehört mir zu’, zei hij. Hij had gewacht tot we geen dak meer boven ons hoofd hadden.” Hij wilde nog een proces aanspannen, maar de overname werd toch afgeblazen.

Eerst dakloos en dan met 2 gezinnen in 1 huis

En toen waren ze dakloos, een situatie die veel spanning opleverde. Birgit: “We zaten helemaal aan de grond. Ik zag het niet meer zitten.” Samen hervonden ze toch de moed om door te zoeken. In Saarland stond de boerderij die ze zochten.

René: “De voorkant staat in het dorp, de achterkant staat vrij. De kinderen kunnen lopend naar school en er is ruimte voor de 7 paarden. Met 130 hectare en een stal voor 90 koeien voldoet het helemaal.” Het geheel is een paar ton goedkoper dan dat in de Eifel en ze hoeven alleen maar een paardenstal te bouwen. Het is een goedlopend bedrijf en de eigenaren staan goed bekend. Dat opent deuren, bijvoorbeeld bij de bank. Het klikt met het verkopende echtpaar. Birgit: “Ze helpen ons met alles. Ze zoeken alles voor ons uit en toen onze auto het begaf, reden ze met ons langs de garages.”

Als ik daar eenmaal aan het werk ben, wordt het vanzelf makkelijker

Straks wonen de gezinnen 2 maanden samen in het huis. Terwijl René leert hoe hij het bedrijf kan runnen, krijgt Birgit begeleiding met de administratie. Birgit: “Ze vangen Claudia op en hebben al contact voor ons gelegd met paardenmensen in de omgeving.”

Het moeilijke moment van vertrek komt dichterbij. De kinderen houden van het boerenleven dat ze daar krijgen, van helpen in de melkput en trekkerrijden. “Maar het achterlaten van onze vrienden en familie is een bittere pil”, legt Birgit uit. “Gelukkig komen we op zo’n fijn bedrijf, na een emotionele rollercoaster van een jaar. Toen we de handtekening zetten, heb ik gehuild. Ik hoop dat we erbij gaan horen en dat we niet ‘de Nederlanders’ blijven.” René ziet het rationeler. “Als ik daar eenmaal aan het werk ben, wordt het vanzelf makkelijker.”

Beheer
WP Admin